Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej

UZASADNIENIE

Postanowienia z dnia 25 maja 2021 roku

We wniosku datowanym na 28 czerwca 2019 roku Skarb Państwa – Naczelnik Urzędu Skarbowego W., na postawie art. 376 w związku z art. 373 ust. 1 pkt 1 i 1 a Prawa upadłościowego, wniósł o pozbawienie na okres trzech lat prawa prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek lub w ramach spółki cywilnej oraz pełnienia funkcji członka rady nadzorczej, członka komisji rewizyjnej, reprezentanta lub pełnomocnika osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie tej działalności, spółki handlowej, przedsiębiorstwa państwowego, spółdzielni, fundacji lub stowarzyszenia (...), wskazując, że ze swej winy nie złożył w ustawowym terminie wniosku o ogłoszenie upadłości reprezentowanego podmiotu i faktycznie zarządzając przedsiębiorstwem dłużnika, istotnie przyczynił się do niezłożenia wniosku o ogłoszenie upadłości w ustawowym terminie.

W uzasadnieniu wskazano, że:

- uczestnik J. Ś. pełni funkcję reprezentanta (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością,

- wymieniona spółka posiada nieuregulowane zobowiązania wobec Skarbu Państwa z tytułu podatku od towarów i usług w łącznej kwocie 336.431, 25 złotych (bez odsetek), podatku dochodowego od osób prawnych w kwocie 1494 zł (bez odsetek) oraz podatku dochodowego od osób fizycznych w wysokości 114 złotych (bez odsetek),

- Naczelnik Urzędu Skarbowego W. prowadził postępowania egzekucyjne wobec spółki, które pozostają nieskuteczne.

- spółka posiada nieuregulowane zobowiązania wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (FUS- w kwocie 46.886, 73 zł, FUZ w łącznej wysokości 30.028, 48 zł oraz (...) w łącznej wysokości 2.488, 01 złotych)

- mimo wykazywania dochodu w zeznaniach o wysokości osiągniętego dochodu spółka anie regulowała zobowiązań podatkowych,

- w ocenie wnioskodawcy już w pierwszej połowie 2018 roku uczestnik powinien złożyć wniosek o ogłoszenie upadłości reprezentowanego podmiotu.

(wniosek wraz z uzasadnieniem, k.

Postanowieniem z dnia 11 sierpnia 2020 roku Przewodniczący zarządził ustanowienie dla nieznanego z miejsca pobytu uczestnika J. Ś., ostatnio zamieszkałego przy ulicy (...) we W. kuratora w osobie radcy prawnego M. K. do zastępowania wymienionego w niniejszym postępowaniu. Jednocześnie doręczono kuratorowi odpis wniosku, zobowiązując go do złożenia odpowiedzi na wniosek w terminie 14 dni pod rygorem uznania, że nie kwestionuje żądania wniosku. (postanowienie, k. 68)

W dniu 14 września 2020 roku kurator złożył odpowiedź na wniosek, w której wniósł o oddalenie wniosku, wskazując w uzasadnieniu, że wnioskodawca nie wykazał przesłanek uzasadniających zastosowanie wobec uczestnika sankcji w postaci zakazu prowadzenia działalności gospodarczej. (odpowiedź na wniosek, k. 79 – 80)

Celem zapewnienie uczestnikowi prawa do obrony i z uwagi na jego nagły powrót do Brazylii, postanowieniem z dnia 09 marca 2021 roku udzielono mu pomocy prawnej z urzędu poprzez ustanowienie dla niego pełnomocnika w osobie wyżej wymienionego M. K.. (k. 162)

Na rozprawie w dniu 11 maja 2021 roku pełnomocnik uczestnika podtrzymał dotychczasowe stanowisko, wskazując dodatkowo:

- na specyfikę działalności prowadzonej spółkę, która polega na handlu elektroniką, a która to działalność musi być prowadzona nieprzerwanie, a tymczasem w tym przypadku na skutek wzmożonych kontroli doszło do przerwania kanału dostaw,

- na działalność spółki, która nie opiera się na majątku trwałym, a jedynie na środkach trwałych w postaci telefonów komórkowych,

- ciężko uznać w niniejszej sprawie, że doszło do rażącego pokrzywdzenia wierzycieli, gdyż wniosek o ogłoszenie upadłości nie przyniósłby oczekiwanego efektu, prawdopodobnie doszło by do jego oddalenia z uwagi na brak majątku na pokrycie kosztów postępowania. (protokół rozprawy z dnia 11 maja 2021 roku, k. 187- 188)

Złożył ponadto pismo podsumowujące dotychczasową argumentacją. ( pismo datowane na 11 maja 2021 roku, k. 182- 185)

Sąd Rejonowy ustalił, co następuje:

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W., przy ul. (...) solny nr 13/52 , wpisana jest do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem KRS: (...), rejestracji dokonano 06 listopada 2014 roku postanowieniem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej, Wydział VI Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego). Kapitał zakładowy wynosi 5000 zł i dzieli się jeden udział, należący obecnie do S. M.. Ujawniony w rejestrze przedmiot działalności spółki obejmuje 9 pozycji- a w tym m.in. sprzedaż detaliczna sprzętu telekomunikacyjnego prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach, pozostała działalność usługowa w zakresie technologii informatycznych i komputerowych, działalność w zakresie telekomunikacji bezprzewodowej.

Od momentu powstania spółki funkcję prezesa jednoosobowego zarządu pełnił w niej J. Ś. (numer PESEL (...)). Stosownie do oświadczenia prezesa zarządu z dnia 16 grudnia 2017 roku spółka jest cudzoziemcem w rozumieniu ustawy z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców, nie jest przy tym właścicielem, czy użytkownikiem wieczystym nieruchomości położonych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej.

( dowód: informacja odpowiadająca odpisowi aktualnemu z rejestru przedsiębiorców KRS wg stanu na 24 czerwca 2019 r dotycząca dłużnika, k. 8-10; dokumenty znane Sądu z urzędu, tj. znajdujące się w aktach rejestrowych VI Wydziału Gospodarczego KRS tut. Sądu, nr KRS (...), postanowienie z dnia 06 marca 2019 roku wraz z uzasadnieniem, k. 17-18

Na dzień 14 maja 2019 roku zadłużenie spółki (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Oddział w S. wynosiło 46.886, 73 złotych- naliczone za okres od grudnia 2017 roku do maja 2018 roku oraz od grudnia 2018 roku do marca 2019 roku i wynikało z następujących tytułów:

- nieopłaconych składek na ubezpieczenie społeczne w kwocie 30.028, 48 złotych, a ponadto koszty upomnienia w kwocie 34, 80 złotych, koszty egzekucyjne w kwocie 1614 złotych oraz odsetki w kwocie 2538 złotych,

- nieopłaconych składek na ubezpieczenie zdrowotne w kwocie 7.884, 64 złotych, a ponadto koszty upomnienia w kwocie 34, 80 złotych, koszty egzekucyjne w kwocie 412, 30 złotych oraz odsetki w kwocie 634 złotych,

- nieopłaconych składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w kwocie 2.488, 01 zł, a ponadto koszty upomnienia w kwocie 34, 80 złotych, koszty egzekucyjne w kwocie 130, 50 złotych oraz odsetki w kwocie 192 złotych.

( dowód : pismo ZUS datowane na 14 maja 2019 roku z wykazem zaległości, k. 21 )

We wniosku złożonym w dniu 19 lutego 2019 roku skierowanym do Sądu Rejonowego dla Wrocławia- Fabrycznej we Wrocławiu, VI Wydziału Gospodarczego Krajowego Rejestru Sądowego, Zakład Ubezpieczeń Społecznych, Oddział we W. wniósł o ujawnienie zaległości wynikającej z tytułu wykonawczego nr (...) w wysokości 16049, 30 złotych, z tytułu wykonawczego nr (...) w kwocie 4.048, 40 złotych oraz wynikającej z tytułu wykonawczego (...) w kwocie 1292 złotych. Postępowanie egzekucyjne na podstawie powyższych tytułów wykonawczych zostało wszczęte 19 czerwca 2018 roku, zaś według oświadczenia składającego wniosek należność nie została uregulowana w terminie 60 dni od daty wszczęcia egzekucji. Wpis zaległości został dokonany w dniu 11 czerwca 2019 roku. W kolejnym złożonym tego samego dnia wniosku powyższy podmiot wniósł o ujawnienie w Krajowym Rejestrze Sądowym kolejnych zaległości, a wynikających z następujących tytułów wykonawczych: (...) w kwocie 9173, 90 złotych, (...) w kwocie 2404, 40 złotych, (...) w kwocie 739 złotych. Postępowanie egzekucyjne na podstawie wymienionych tytułów wykonawczych zostały wszczęte 14 sierpnia 2018 roku, zaś według oświadczenia składającego wniosek należność nie została uregulowana w terminie 60 dni od daty wszczęcia egzekucji. Wpisu wskazanych zaległości dokonano postanowieniem z dnia 08 kwietnia 2019 roku. (wniosek o zmianę wpisu w Krajowym Rejestrze Sądowym, k. 215- 219, zaświadczenie o dokonaniu wpisu, k. 220, wniosek o wpis zaległości wraz z postanowieniem o wpisie k.218-220)

Na dzień 24 czerwca 2019 roku wymagalne zadłużenie spółki (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością wobec Skarbu Państwa – Urzędu Skarbowego W. wynosiło 389.607, 25 złotych i wynikało z następujących tytułów:

- z tytułu podatku od towarów i usług za kwartały II, III, IV 2017 r. i I 2018 w wysokości 336.431, 25 złotych, a ponadto odsetki w kwocie 36.305, złotych,

- z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za rok 2017 r. w wysokości 15.250 złotych, a ponadto odsetki w kwocie 1494 zł,

- z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za miesiące 9, (...) w wysokości 114 złotych, a ponadto odsetki w kwocie 13 złotych.

(dowód: wykaz zaległości na dzień 24 czerwca 2019 r. k. 14, 15, 16)

W piśmie datowanym na 25 października 2017 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością złożyła do Naczelnika Urzędu Skarbowego W. wniosek o rozłożenie zaległości za III kwartał 2017 roku na raty, wskazując, że powodem niemożności zapłaty całości zobowiązania jest: dynamiczny rozwój firmy i wiele inwestycji – firma od początku roku 2017 osiągnęła obrót na poziomie 2.831.032 złotych, we wrześniu 2017 roku otwarto drugi oddział firmy; te działania spowodowały stratę na poziomie 50.000 złotych, przy czym do II kwartału 2017 spółka osiągała zysk, jak również zysk został osiągnięty w roku 2016; firma ponownie przeszła wszystkie kontrole skarbowe w roku 2016. ( dowód: wniosek o udzielenie pomocy w ramach de minimis k. 28-29 wraz z potwierdzeniem nadania, k. 30)

Decyzją z dnia 22 stycznia 2018 roku organ odmówił rozłożenia na raty zaległości podatkowej z tytułu podatku od towarów i usług za III kwartał 2017 roku. W uzasadnieniu wskazano, że okoliczności powstania zadłużenia nie miały charakteru nadzwyczajnego w kontekście interesu publicznego- do takich bowiem nie należą nierzetelne prowadzenie spraw finansowych spółki przez biura rachunkowe, niekorzystne rozliczenie kosztów transportu za przesyłki przez dostawcę towaru, czy poniesione koszty związane z otwarciem nowego lokalu. (dowód: decyzja z dnia 22 stycznia 2018 roku wraz uzasadnieniem, k. 31-36 wraz z potwierdzeniem nadania)

W wiadomości E-mailowej datowanej na 13 lutego 2018 roku spółka złożyła odwołanie od decyzji z dnia 22 stycznia 2018 roku, które postanowieniem z dnia 18 czerwca 2018 roku pozostawiono bez rozpatrzenia z uwagi na nieuzupełnienie jego braków formalnych . (dowód: wiadomość E., k. 37, postanowienie z dnia 18 czerwca 2018 roku, k. 38-39)

Postanowieniem z dnia 06 marca 2019 roku Naczelnik Urzędu Skarbowego W. umorzył postępowanie egzekucyjne prowadzone przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. W uzasadnieniu wskazano między innymi, że organ egzekucyjny dokonał zajęcia rachunku bankowego prowadzonego w (...) Bank (...) S.A W wyniku dokonanego zajęcia w okresie od 16 lutego 2018 roku do 28 marca 2018 roku dokonano częściowej realizacji zajęcia- łącznie z zajętego rachunku uzyskano kwotę 51. 382, 07 złotych. Przy kolejnych zajęciach, bank poinformował o zbiegu egzekucji administracyjnych – zajęcia dokonał ponadto Dyrektor Oddziału ZUS we W. oraz Prezydent W.. Dokonując czynności w dniu 25 września 2018 roku poborca podatkowy ustalił, że spółka od marca 2018 roku nie prowadzi działalności oraz nie posiada majątku pod adresem Pl. (...)- rozwiązano umowę najmu z uwagi na niepłacenie czynszu . (postanowienie z dnia 06 marca 2019 roku wraz z uzasadnieniem, k. 17-18)

Pismem z dnia 10 maja 2019 roku Naczelnik Urzędu Skarbowego W. poinformował Trzeci Urząd Skarbowy w S. o nieprzystąpieniu do egzekucji wobec (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, wskazując w uzasadnieniu, że w przypadku wszczęcia postępowania egzekucyjnego nie zostanie uzyskana kwota przewyższająca wydatki egzekucyjne. (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością wskazany podmiot (Trzeci Urząd Skarbowy w S.) wystawił dwadzieścia trzy tytuły wykonawcze obejmujące zaległości z tytułu podatku od towarów i usług w łącznej kwocie 348. 216 złotych.

(dowód: zawiadomienie w sprawie nieprzystąpienia do egzekucji, k 22)

Spółka nie posiada majątku nieruchomego, jest właścicielem dwóch pojazdów o nieznacznej wartości. (wykaz ksiąg wieczystych, k. 19, informacja z bazy danych (...), k. 20)

W okresie do 05 listopada 2014 r. do 31 grudnia 2015 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością osiągnęła dochód w wysokości 7.842, 70 zł przy przychodzie w wysokości 1.580.073, 13 złotych i kosztach w wysokości 1. 580. 073, 13 złotych. Z kolei w okresie od 01 stycznia 2016 roku do 31 grudnia 2016 roku osiągnęła dochód w wysokości 80.560, 35 złotych, przy przychodzie w wysokości 3.658264,26 złotych i kosztach w wysokości 3.577.703,901 złotych. W okresie od 01 stycznia 2017 roku do 31 grudnia 2017 roku osiągnęła dochód w wysokości 101.666, 18 zł przy przychodzie w wysokości 4.122.622, 71 złotych i kosztach w wysokości 4.020.956, 53 zł.

(dowód: zestawienie dochodów podatnika z deklaracji CIT -8 za lata 2013-2018, k. 23)

W piśmie datowanym na 04 stycznia 2019 roku Naczelnik Urzędu Skarbowego- S. skierował akt oskarżenia przeciwko J. Ś., stawiając mu następujące zarzuty: że jako prezes zarządu (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, podatnika podatku od towarów i usług, we W., w warunkach czynu ciągłego, w okresie od dnia 25 lipca 2017 roku do dnia 25 kwietnia 2018 roku, uporczywie nie wpłacał, w ustawowym terminie zadeklarowanego podatku od towarów i usług za II, III i IV kwartał 2017 r. oraz I kwartał 2018 r. w łącznej kwocie 693.703 złotych, czym naruszył art. 102 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług, - to jest wykroczenie skarbowe z art. 57 par. 1 kks w związku z art. 6 par.2 kks w związku z art. 9 par. 3 kks, a ponadto uporczywie nie wpłacał na rzecz Urzędu Skarbowego W. podatku dochodowego od osób prawnych za 2017 r. wynikającego z zeznania CIT-8 za 2017 r. w kwocie 15.250 złotych, którego termin płatności upłynął 3 kwietnia 2018 roku, czym naruszył art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – to jest wykroczenie skarbowe z art. 57 par. 1kks w związku z art. 9 par 3 kks. (akt oskarżenia wraz z uzasadnieniem, k. 41- 42)

Wyrokiem z dnia 12 listopada 2019 roku, wydanym w sprawie VW 1018/19 uznano J. Ś. za winnego tego, że jako prezes zarządu (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w okresie od dnia 25 lipca 2017 roku do dnia 25 kwietnia 2018 roku, uporczywie nie wpłacał, w ustawowym terminie zadeklarowanego podatku od towarów i usług za II, III i IV kwartał 2017 r. oraz I kwartał 2018 r. w łącznej kwocie 693.703 złotych, w czym naruszył art. 102 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług, oraz tego, że uporczywie nie wpłacał na rzecz Urzędu Skarbowego W. podatku dochodowego od osób prawnych za 2017 r. wynikającego z zeznania CIT-8 za 2017 r. w kwocie 15.250 złotych, którego termin płatności upłynął 3 kwietnia 2018 roku, czym naruszył art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za co skazano go na karę grzywny w wysokości 3000 złotych. Powyższy wyrok został utrzymany w mocy przez Sąd Okręgowy we Wrocławiu, IV Wydział Karny Odwoławczy (sygn. akt (...))

(dowód: wyrok Sąd Rejonowego dla Wrocławia- Śródmieścia, V Wydział Karny z dnia 12 listopada 2019 roku, k. 165 wraz z uzasadnieniem, k. 164- 168, wyrok Sądu Okręgowego we Wrocławiu, IV Wydział Karny Odwoławczy z dnia 11 marca 2020 roku).

Wyrokiem nakazowym z dnia 05 listopada 2020 roku uznano J. Ś. za winnego popełnienia czynu stypizowanego w dyspozycji art. 286 par. 1 kk. (wyrok nakazowy z dnia 05 listopada 2020 roku, k. 125)

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością złożyła sprawozdanie finansowe za rok 2015 roku, z kolei sprawozdanie za rok 2016 roku zostało zwrócone wobec nieuzupełnienia braków. W aktach rejestrowych brak jest sprawozdań za dalsze lata. (dokumenty znane Sądu z urzędu, tj. znajdujące się w aktach rejestrowych VI Wydziału Gospodarczego KRS tut. Sądu, nr KRS (...))

Postanowieniem z dnia 19 kwietnia 2018 roku Sąd Rejonowy dla Wrocławia- Fabrycznej, Wydział VI Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego wszczął z urzędu wobec spółki (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością postępowanie przymuszające w trybie art. 24 ustawy o KRS, mające na celu doprowadzenie do złożenia w aktach rejestrowych dokumentów finansowych za 2016 rok pod rygorem grzywny przewidzianej w przepisach kodeksu postępowania cywilnego o egzekucji świadczeń niepieniężnych w wysokości 10.000 złotych. ( dowód: postanowienie z dnia 19 kwietnia 2018 roku, k. 189)

Wobec braku złożenia wymaganego wniosku o wpis do rejestru danych dotyczących zaległej sprawozdawczości, postanowieniem z dnia 02 października 2018 roku nałożono na prezesa zarządu (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością- J. Ś. grzywnę w kwocie 10.000 złotych i ponownie zobowiązano wymienionego, aby złożył stosowne dokumenty finansowe za rok 2016. (dowód: postanowienie Sądu Rejonowego dla Wrocławia- Fabryczna, Wydział VI Gospodarczy- Krajowego Rejestru Sądowego z dnia 02 października 2018 roku, k. 191- 192)

Zarządzeniem z dnia 15 stycznia 2019 roku (sygn. akt (...)) Przewodniczący składu tutejszego Sądu zarządził zwrot wniosku (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością o ogłoszenie upadłości. Wniosek nie został ponowiony, w związku z uprawomocnieniem się zarządzenia z dnia 19 stycznia 2019 roku został zwrócony fizycznie wnioskodawcy.

(okoliczności znane Sądowi z urzędu)

Zreferowany wyżej stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów, ich kopii i wydruków komputerowych, zgromadzonych w aktach sprawy, jak również na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach rejestrowych spółki (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz dokumentów znajdujących się w aktach sprawy (...) w postaci wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia- Śródmieścia, V Wydział Karny z dnia 12 listopada 2019 roku wraz z uzasadnieniem oraz wyroku Sądu Okręgowego, Wydział IV Karny Odwoławczy z dnia 11 marca 2020 roku oraz w aktach (...) w postaci wyroku nakazowego i aktu oskarżenia, których prawdziwość i rzetelność nie była kwestionowana przez uczestników postępowania. W związku z powyższym Sąd również nie znalazł podstaw by podważyć jej wiarygodność.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Wniosek o orzeczenie wobec J. Ś. – reprezentanta spółki (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W. na okres trzech lat zakazu prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 373 ust. 1 Prawa upadłościowego, zasługiwał na uwzględnienie w całości.

Na wstępie wskazać należy, iż wierzycielska legitymacja wnioskodawcy w niniejszej sprawi nie może budzić zastrzeżeń. Dokumenty przedstawione przy wniosku stanowią niezbite dowody istnienia wierzytelności wnioskodawcy. Uczestnik nie kwestionował przy tym wierzycielskiej legitymacji Skarbu Państwa reprezentowanego przez Naczelnika Urzędu Skarbowego W. do wystąpienia z rozważanym wnioskiem.

Zgodnie z art. 373 ust. 1 Prawa upadłościowego Sąd może orzec pozbawienie na okres od jednego do dziesięciu lat prawa prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek lub w ramach spółki cywilnej oraz pełnienia funkcji członka rady nadzorczej, członka komisji rewizyjnej, reprezentanta lub pełnomocnika osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie tej działalności, spółki handlowej, przedsiębiorstwa państwowego, spółdzielni, fundacji lub stowarzyszenia osoby, która ze swojej winy:

1)  będąc do tego zobowiązana z mocy ustawy, nie złożyła w ustawowym terminie wniosku o ogłoszenie upadłości albo,

1a) faktycznie zarządzając przedsiębiorstwem dłużnika, istotnie przyczyniła się do niezłożenia wniosku o ogłoszenie upadłości w ustawowym terminie, albo

2)  po ogłoszeniu upadłości nie wydała lub nie wskazała majątku, ksiąg rachunkowych, korespondencji lub innych dokumentów upadłego, w tym danych w postaci elektronicznej, do których wydania lub wskazania była obowiązana z mocy ustawy, albo

3)  jako upadły po ogłoszeniu upadłości ukrywała, niszczyła lub obciążała majątek wchodzący w skład masy upadłości, albo,

4)  jako upadły w toku postępowania upadłościowego nie wykonała innych obowiązków ciążących na nim z mocy ustawy lub orzeczenia sądu albo sędziego-komisarza, albo też w inny sposób utrudniała postępowanie.

Przy orzekaniu zakazu sąd bierze pod uwagę stopień winy oraz skutki podejmowanych działań, w szczególności obniżenie wartości ekonomicznej przedsiębiorstwa upadłego i rozmiar pokrzywdzenia wierzycieli (art. 373 ust. 2 zd. 1). Jednak mimo zaistnienia przesłanki, o której mowa w art. 373 ust. 1 pkt 1), sąd może oddalić wniosek o orzeczenie zakazu prowadzenia działalności gospodarczej, jeżeli został złożony wniosek o otwarcie przyspieszonego postępowania układowego, postępowania układowego lub postępowania sanacyjnego, a rozmiar pokrzywdzenia wierzycieli jest nieznaczny (art. 373 ust. 1a Prawa upadłościowego).

Zgodnie z art. 374 ust. 1 Prawa upadłościowego Sąd może orzec zakaz prowadzenia działalności gospodarczej wobec dłużnika będącego osobą fizyczną, także jeżeli niewypłacalność dłużnika jest następstwem jego celowego działania lub rażącego niedbalstwa.

Do osób uprawnionych do reprezentowania przedsiębiorcy będącego osobą prawną albo spółką handlową niemającą osobowości prawnej oraz osób faktycznie zarządzających przedsiębiorstwem dłużnika, jeżeli niewypłacalność przedsiębiorcy lub pogorszenie jego sytuacji finansowej jest następstwem celowego działania lub rażącego niedbalstwa tych osób, przepis ust. 1 stosuje się (ust. 2 cyt. przepisu).

Prawo upadłościowe w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2016 r. zobowiązuje dłużnika do złożenia w sądzie wniosku o ogłoszenie upadłości nie później niż w terminie trzydziestu dni od dnia, w którym wystąpiła podstawa do ogłoszenia upadłości (art. 21 ust. 1 Prawa upadłościowego). Jeżeli dłużnikiem jest osoba prawna albo inna jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, obowiązek, o którym mowa w ust. 1, spoczywa na każdym, kto na podstawie ustawy, umowy spółki lub statutu ma prawo do prowadzenia spraw dłużnika i do jego reprezentowania, samodzielnie lub łącznie z innymi osobami (art. 21 ust. 2 Prawa upadłościowego). Osoby, o których mowa w ust. 1 – 2, ponoszą odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną wskutek niezłożenia wniosku w terminie określonym w ust. 1 lub 2, chyba że nie ponoszą winy. Osoby te mogą uwolnić się od odpowiedzialności, w szczególności jeżeli wykażą, że w terminie określonym w ust. 1 lub 2 otwarto postępowanie restrukturyzacyjne albo zatwierdzono układ w postępowaniu o zatwierdzenie układu (art. 21 ust. 3 Prawa upadłościowego). W przypadku dochodzenia odszkodowania przez wierzyciela niewypłacalnego dłużnika domniemywa się, że szkoda, o której mowa w ust. 3, obejmuje wysokość niezaspokojonej wierzytelności tego wierzyciela wobec dłużnika (art. 21 ust. 3a Prawa upadłościowego). Osoby, o których mowa w ust. 1 i 2, nie ponoszą odpowiedzialności za niezłożenie wniosku o ogłoszenie upadłości w czasie, gdy prowadzona jest egzekucja przez zarząd przymusowy albo przez sprzedaż przedsiębiorstwa, na podstawie przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, jeżeli obowiązek złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości powstał w czasie prowadzenia egzekucji (art. 21 ust. 5 Prawa upadłościowego).

Z zaprezentowanego wyżej stanu faktycznego jednoznacznie wynika, że (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowana przez J. Ś. nie uregulowała swoich wymagalnych zobowiązań wobec Skarbu Państwa- Naczelnika Urzędu Skarbowego W. w łącznej kwocie 389.607, 25 złotych, zaś najdawniej wymagalna należność z tytułu podatku od towarów i usług dotyczy II kwartału 2017 roku (zatem termin płatności przypadał 25 lipca 2017 roku). Nadto spółka zaprzestała regulowania zobowiązań wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Oddział w S., najdawniej wymagalne zobowiązania z tytułu składek pochodzą z grudnia 2017 roku (a zatem winny być uregulowane w terminie do 15 stycznia 2018 roku). Do tego dochodzą należności wobec Skarbu Państwa – Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. w kwocie przekraczającej 300.000 złotych oraz wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Oddział we W., przy czym w tym przypadku nie sposób na podstawie zaoferowanego materiału dowodowego ustalić konkretną datę wymagalności tych zobowiązań. W konsekwencji suma wszystkich nieuregulowanych zobowiązań spółki oscyluje w granicach 800.000 złotych. Nie budzi jednak wątpliwości, że stan niewypłacalności spółki powstał w pierwszej połowie 2018 roku i trwał nieprzerwanie do dnia zamknięcia rozprawy. O sytuacji finansowej w ujęciu bilansowym trudno powiedzieć cokolwiek, gdyż dotychczas do akt rejestrowych skutecznie złożono tylko jedno sprawozdanie finansowe (za rok 2015). Zaniechanie w składaniu sprawozdań finansowych nie pozostaje bez znaczenia, albowiem stanowi podstawę do faktycznego domniemania występowania niewypłacalności w postaci normatywnej z art. 11 ust. 2 Prawa upadłościowego, przejawiającej się długotrwałą nadwyżką zobowiązań pieniężnych nad aktywami. Tego domniemania w tym konkretnym przypadku nie sposób obalić, zważywszy że postanowieniem z dnia 06 marca 2019 roku postępowanie egzekucyjne prowadzone przeciwko spółce zostało umorzone, zaś jeszcze wcześniej odnotowano zbieg egzekucji administracyjnych- zajęcia dokonał także Prezydent W..

Nie budzi jednak najmniejszych wątpliwości, że od stycznia 2018 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zalega z płatnościami wobec dwóch podmiotów- wnioskodawcy oraz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Oddział w S.. Stosownie do art. 21 ust. 1 Prawa upadłościowego, dłużnik był obowiązany nie później niż w terminie trzydziestu dni od dnia, w którym wystąpiła podstawa do ogłoszenia upadłości, zgłosić w sądzie wniosek o ogłoszenie upadłości. W świetle powyższego, z dniem 15 lutego 2018 roku (trzydzieści dni od 15 stycznia 2018 r. – termin zapłaty składek ZUS za grudzień 2017r. ) upłynął bezskutecznie termin do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości. Zatem ujmując kwestię niewypłacalności formalnie, stosownie do przepisów Prawa upadłościowego, stan niewypłacalności zaistniał wraz z upływem terminu do opłacenia składek za grudzień 2017 roku.

Poza sporem pozostaje okoliczność, że wniosek taki nie został skutecznie złożony (nie wywołuje bowiem skutków prawnych wniosek, który zostanie prawomocnie zwrócony), a także fakt istnienia i wysokości zadłużenia opisanego we wniosku o orzeczenie zakazu.

Zatem dalszym analizom należało poddać przesłanki orzeczenia takiego zakazu określone w ust. 2 tego przepisu, a więc to, czy owo zaniechanie wiązało się z zawinionymi działaniami (zaniechaniami) dłużnika, a jeśli tak, to w jakim stopniu oraz, czy spowodowało ono negatywne skutki, w szczególności doprowadziło do obniżenia wartości ekonomicznej przedsiębiorstwa upadłego i zwiększyło rozmiar pokrzywdzenia wierzycieli. Wymiar zakazu w konkretnej sprawie zależy bowiem od stopnia winy, jaki ponosi osoba odpowiadającą, oraz od skutków podejmowanych działań.

W zakresie obu wyżej wskazanych pytań dotyczących zaistnienia przesłanek z art. 373 ust. 2 p.u., Sąd udzielił odpowiedzi pozytywnych, a więc stwierdził, że zaniechanie złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości było zawinione przez J. Ś.

W tym miejscu należy podnieść, że obowiązku wykazania winy uczestnika postępowania nie należy rozumieć w taki sposób, że to wnioskodawca musi udowodnić brak przesłanek wyłączających winę po stronie uczestnika postępowania. Przeprowadzenie takiego dowodu, jako dotyczące nieistnienia określonych stanów lub sytuacji, o których – najlepiej i najczęściej wyłącznie – wie sam zainteresowany uczestnik postępowania, albo nie byłoby możliwe, albo byłoby nadmiernie utrudnione dla wnioskodawcy. Jeśli zatem sam zainteresowany tym uczestnik, wobec którego toczy się postępowanie, nie podniesie i nie udowodni okoliczności świadczących o tym, iż w danych okolicznościach – z przyczyn, czy to zewnętrznych, czy też wewnętrznych, dotyczących przykładowo jego stanu zdrowia lub świadomości – niesłuszny jest zarzut braku należytej staranności w wykonaniu obowiązku złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości, a okoliczności takie nie będą wynikały z zebranego w sprawie materiału dowodowego, wówczas sąd przyjmie istnienie winy po stronie tego uczestnika.

W ocenie Sądu, J. Ś. nie wykazał, aby istniały okoliczności wyłączające jego winę w zakresie braku złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości. Linia obrony przedstawiona przez pełnomocnika uczestnika skupiła się na przywoływaniu przyczyn utraty przez spółkę płynności finansowej ściśle związanych ze wzmożonymi czynnościami kontrolnymi dokonywanymi przez Urzędy Skarbowe oraz Celne, co przy specyfice tej działalności opartej na „sprawnym działaniu kanałów dostaw” doprowadziło do jej pogrążenia. Nie są to jednak okoliczności wyłączające winę co do samego faktu niezłożenia wniosku o ogłoszenie upadłości. Okoliczności tego typu, faktycznie odnoszące się do przyczyn zaistnienia, czy raczej pogłębienia stanu niewypłacalności, co najwyżej mogą stanowić podstawę uzasadniającą rozważenie miarkowania wymiaru zakazu z uwagi na stopień winy uczestnika, czy też przyczynienie się innych podmiotów do popadnięcia przez niego w kłopoty finansowe. Przypisywanie odpowiedzialności za pogarszającą się sytuację finansową spółki innym podmiotom– czy to prowadzącym obsługę księgową spółki, czy kontrolujących jej działalność ( przy jednoczesnym niewykazaniu twierdzeń o nieprawidłowościach w tym zakresie- niczego bowiem nie dowodzi niepodpisany, a przy tym jak wynika z oświadczeń pełnomocnika uczestnika- niezłożony pozew o zapłatę przeciwko Skarbowi Państwa) czy innym okolicznościom (jak wskazywane zaburzenie kanału dostaw), nie może stanowić usprawiedliwienia bierności uczestnika w wykonaniu obowiązku złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości. Po pierwsze, każdy profesjonalny podmiot jakim jest m.in. prezes zarządu spółki kapitałowej, winien znać obowiązujące uregulowania prawne dotyczące sprawozdania tej funkcji, konsekwencję ich nieprzestrzegania, po drugie J. Ś. nie dokonał żadnych efektywnych czynności pozwalających zarządzanej przez niego spółce na wyjście z problemów finansowych, które mogłoby usprawiedliwić jego postępowanie. Zaniechanie uczestnika nie może być tolerowane, gdyż intencją ustawodawcy jest przede wszystkim wyeliminowanie z obrotu podmiotów odpowiedzialnych za bierną podstawę w zakresie składania wniosku o ogłoszenie upadłości, które rodzi lub może rodzić szereg negatywnych skutków ekonomicznych dla wierzycieli niewypłacalnego przedsiębiorcy. Zdaniem Sądu zaniechania uczestnika miało charakter zawiniony, zaś stopień winy należy ocenić jako znaczny.

Co więcej wątpliwości w zakresie winy uczestnika w nieregulowaniu zobowiązań publicznoprawnych (zresztą tych samych, którą obejmuje podstawa faktyczna wniosku o orzeczenie zakazu) nie miał Sąd Rejonowy dla Wrocławia- Śródmieścia Wydział V Gospodarczy, który przypisał mu nie tylko zachowanie w ramach czynu ciągłego, ale jednocześnie uporczywość w zaniechaniu (wyrok z dnia 12 listopada 2019 roku, k. 163- utrzymany w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 11 marca 2020 roku), a znamię to dotyczy podatnika, który mając świadomość upływającego czasu nie wpłaca podatku, co robi z premedytacją, wyrażając w ten sposób całkowicie świadomie lekceważenie dla obowiązku wykonania zapłaty podatku. Jakkolwiek mocy wiążącej w postępowaniu cywilnym nie posiadają wyroki wydane w postępowaniu w sprawach o wykroczenia oraz w postępowaniu karnoskarbowym w sprawach o wykroczenia, to jako dokumenty urzędowe w rozumieniu art. 244 k.p.c., stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo poświadczone, których znaczenie sąd cywilny ocenia w granicach swobodnej oceny dowodów, jak każdy inny dowód. W ocenie Sądu opisany wyżej wyrok wskazuje nie tylko na oczywistą okoliczność obciążającą J. Ś., ale co więcej pokrywa się z wnioskami wyprowadzonymi na gruncie ustalonego w niniejszej sprawie stanu faktycznego, co do braku okoliczności wyłączających winę uczestnika – w tym konkretnych przypadku - w niezłożeniu wniosku o ogłoszenie upadłości reprezentowanego wniosku.

Nadmienić należy, iż jako całkowicie naganne należy uznać zachowanie uczestnika, który nie podejmuje żadnych konkretnych działań restrukturyzacyjnych tudzież nie wnosi o upadłość reprezentowanego podmiotu , tylko porzuca zadłużoną spółkę i wyjeżdża poza granice kraju, tak, że niemożliwe jest ustalenie jego miejsca pobytu- takiej informacji – pomimo korzystania ze środków elektronicznego porozumiewania się na odległość z Sądem, tudzież organem skarbowym – nie ujawnił. Podkreślenia wymaga, że celem postępowania w przedmiocie zakazu prowadzenia działalności gospodarczej jest eliminowanie z obrotu osób prezentujących właśnie takie naganne postawy, które to po pierwsze kredytują działalność kosztem Skarbu Państwa, a po drugie nie wykonują tak podstawowych obowiązków, polegających chociażby na składaniu sprawozdań finansowych do Krajowego Rejestru Sądowego (ostatnie skutecznie złożone obejmuje 2015 rok- de facto pierwszy pełny rok prowadzenia działalności), ignorują wszczęte postępowania dyscyplinujące, pozostają bierne wobec zapaści finansowej reprezentowanego podmiotu, doprowadzając tym samym do narastania zaległości (zwłaszcza wobec wnioskodawcy), a to niewątpliwie przekłada się na poziom pokrzywdzenia wierzycieli, pozbawionych w chwili obecnej możliwości jakiegokolwiek dalszego zaspokojenia.

Nie budzi wątpliwości Sądu, że w niniejszej sprawie zaistniały podstawy do postawienia Uczestnikowi zarzutu, braku wymaganej staranności, niezbędnej w obrocie gospodarczym – w okolicznościach zaprzestania spłaty długów. Uczestnik – po otrzymaniu odmownej decyzji w przedmiocie rozłożenia na raty zaległości- nie przejawiał żadnego zainteresowania regulowaniem należności wobec Skarbu Państwa, czyniąc sobie z należnych Skarbowi Państwa podatków dodatkowe oprócz wypracowanego zysku stałe źródło dochodu, co zresztą potwierdza dobitnie fakt, że przy wygenerowaniu zaległości z tytułu podatku od towarów i usług zamiast doprowadzić do ich niezwłocznej spłaty, otworzył w ramach prowadzonej działalności nowy lokal. Podkreślenia wymaga że wskazany podatek ma szczególny charakter – strona występuje tu bowiem jako pośrednik zobowiązany do dokonywania wpłat w określonym terminie ustawowym. Niewykonanie tego obowiązku oznacza więc zatrzymanie przez stronę pieniędzy należnych budżetowi i samowolne przeznaczenie na preferowane przez siebie cele, a taki sposób prowadzenia działalności jest nie do zaakceptowania.

W niniejszej sprawie uczestnik postępowania bronił się także tym twierdzeniem, że złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości nie było celowe z uwagi na stan majątku spółki, bowiem wniosek taki nie mógłby zostać przez sąd uwzględniony, a nadto, że złożenie wniosku w jakimkolwiek terminie nie zmieniłoby sytuacji wierzycieli spółki. Powyższa linia obrony nie mogła być skuteczna. Jak już to wielokrotnie podkreślano w doktrynie i orzecznictwie, nie zwalnia z odpowiedzialności za nieterminowe złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości subiektywne przekonanie osoby, na której obowiązek taki spoczywa, o tym czy ewentualny wniosek może być uwzględniony, czy też musi zostać oddalony, choćby z uwagi na dyspozycję art. 13 Prawa upadłościowego. Ocena merytoryczna wniosku należy do sądu upadłościowego. Podkreślenia w tym miejscu wymaga, że samo oddalenie wniosku o ogłoszenie upadłości ma doniosły wymiar- skutkuje bowiem poinformowaniem obrotu o konieczności zachowywania ostrożności w relacjach gospodarczych z takim podmiotem. Podkreślenia wymaga, że sankcja w postaci orzeczenia zakazu prowadzenia działalności gospodarczej nie służy stosowaniu represji, lecz osiągnięciu celów ważnych z punktu widzenia bezpieczeństwa obrotu (tak: uchwała Sądu Najwyższego z 14 września 2005 r., sygn. akt III CZP 58/05). Sankcja ta ma m.in. odstraszać od zachowań, które stanowiłyby naruszenie prawa i zabezpieczać przed lekceważeniem prawnych rygorów prowadzenia działalności gospodarczej, zabezpieczać przed wyrządzeniem szkody wierzycielom, zabezpieczać prawa i wolności innych uczestników obrotu gospodarczego, a także zabezpieczać interesy wierzycieli na istniejącym jeszcze majątku przedsiębiorstwa. Ponadto sankcja ta ma zapobiegać powstawaniu sytuacji patologicznych, sprzyjających popełnianiu przestępstw przeciwko obrotowi gospodarczemu, stanowi też gwarancję dopełnienia obowiązku prowadzenia działalności w sposób zawodowy i profesjonalny, przy zachowaniu należytej staranności. Ma wreszcie powodować wyeliminowanie z obrotu gospodarczego osób, które nie są w stanie sprostać podstawowym wymaganiom prowadzenia działalności gospodarczej ustanowionym w interesie każdego z uczestników obrotu gospodarczego. Samo postępowanie ma chronić nie tyle interesy wierzycieli konkretnego dłużnika, ale interesy wszystkich uczestników obrotu prawnego (uzasadnienie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 4 lipca 2002 r., P 12/01, OTK ZU 2002, Nr 4A, poz. 50).

Niemniej jednak wskazać należy, iż nie jest tak oczywiste, jak to stara się przedstawić pełnomocnik uczestnika, że w tym konkretnym przypadku zachodziłyby podstawy do oddalenia owego wniosku, skoro na skutek postępowania egzekucyjnego w okresie od 16 lutego 2018 roku do 28 marca 2018 roku , a zatem w początkowym okresie niewypłacalności spółki- w ramach zajęcia jej rachunku bankowego uzyskano kwotę w wysokości 51.382, 07 złotych, a ponadto- jak wynika z oświadczeń pełnomocnika uczestnika – spółka w okresie prowadzonej działalności dysponowała towarem w postaci telefonów komórkowych (a ten przecież wchodziłby w skład masy upadłości), zaś w roku 2017 roku uzyskała dochód na poziomie 101. 666, 18 złotych (a bynajmniej taki wykazywała).

Powyższe informacje dowodzą, że w razie terminowego złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości, tudzież w przypadku podjęcia ewentualnych działań sanacyjnych, postępowanie tego rodzaju mogłoby okazać się efektywne zarówno dla wierzycieli, którzy- co należy po raz kolejny raz podkreślić obecnie pozbawieni są możliwości jakiegokolwiek zaspokojenia – wówczas mogliby na takie liczyć. Tymczasem wraz ze zwłoką uczestnika w podjęciu działań czy to w na podstawie przepisów prawa upadłościowego, czy restrukturyzacyjnego rosło saldo zadłużenia. Powyższe wskazuje na istnienie związku przyczynowo skutkowego pomiędzy omawianym zaniechaniem uczestnika a stopniem pokrzywdzenia wierzycieli, pozostałych z niezaspokojonymi wierzytelności, od których nieprzerwanie narastają odsetki.

W niniejszej sprawie trudno mówić o spadku wartości przedsiębiorstwa, gdyż nie został zaoferowany taki materiał dowodowy, który by umożliwiał poczynienie szerszych ustaleń w tym zakresie. Z przedstawionych dokumentów i oświadczeń pełnomocnika uczestnika wynika jedynie tyle, że spółka nie posiada żadnych wartościowych ruchomości, tudzież nieruchomości, zaś jej działalność opierała się wyłącznie na przepływie towarów.

Jednocześnie Sąd nie dopatrzył się, aby w stosunku do J. Ś. zaistniały okoliczności uzasadniające orzeczenie wobec niego zakazu prowadzenia działalności gospodarczej na podstawie art. 374 ust. 1 p.u., w szczególności nie było po stronie uczestnika postępowania intencji szeroko rozumianego oszustwa, czy wyprowadzenia majątku.

Reasumując należy wskazać, że w ocenie Sądu, J. Ś. z własnej winy, mającej co najmniej charakter niedbalstwa, nie złożył wniosku o ogłoszenie swojej upadłości, pomimo iż miał pełną świadomość ustawowego obowiązku w tym względzie i zaistnienia przesłanek do zgłoszenia takiego wniosku, co należy datować na miesiąc luty 2018 r. Biorąc pod uwagę skalę niezaspokojonych długów spółki (...) Sp. z o.o. zarządzanej przez uczestnika, Sąd uznał, że trzyletni okres zakazu wykonywania działalności wskazanej w treści art. 373 ust. 1 Prawa upadłościowego będzie adekwatny do stopnia jego winy oraz pokrzywdzenia wierzycieli. Ujawnione okoliczności przesądzają o konieczności uwzględnienia wniosku wierzyciela. Wykluczone jest więc, aby można było odstąpić od orzeczenia zakazu. Nadto podkreślenia wymaga, że okoliczność, ze inni wierzyciele dotychczas nie zdecydowali się wystąpić z żądaniem orzeczenia zakazu wobec J. Ś. nie może przemawiać za całkowitym oddaleniem wniosku. Niemniej jednak to, że w ich subiektywnym odczuciu nie uważają się za pokrzywdzonych działalnością uczestnika na tyle, by którykolwiek z nich wystąpił z żądaniem orzeczenia wobec niego zakazu, ma przełożenie na czasowy wymiar zakazu, który w tym przypadku oscyluje w dolnej granicy.

Na zasadzie odpowiedzialności za wynik sprawy przyznano wygrywającemu wnioskodawcy od uczestnika zwrot poniesionych kosztów postępowania, stosownie do art. 376 ust. 1 zd. 3 Prawa upadłościowego w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. w zw. z art. 520 § 3 zd. 1 k.p.c. Zasądzono więc od J. Ś. rzecz Skarbu Państwa zwrot kosztów postepowania w kwocie 3600 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego w tym postępowaniu.

Koszty wynagrodzenia radcy prawnego mogły kształtować się w wysokości stawki minimalnej przewidzianej dla spraw upadłościowych w § 8 ust. 1 pkt 5) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tekst jedn. z 2018 r. – Dz. U., poz. 265). Za zastosowaniem tej stawki przemawiają następujące względy słusznościowe: wynosząca zaledwie 240 zł, wydaje się nieadekwatna do stopnia trudności i niezbędnego nakładu pracy w sprawach o orzeczenie zakazu prowadzenia działalności gospodarczej, które w praktyce bywają znacznie bardziej zawiłe i intelektualnie wymagające niż przeciętne sprawy z zakresu postępowania upadłościowego w ścisłym znaczeniu; tego rodzaju sprawa zakazowa (toczona bez uprzedniego rozpoznania wniosku upadłościowego czy restrukturyzacyjnego) poniekąd zawierała w sobie sprawę o ogłoszenie upadłości (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, skoro konieczne stało się – po raz pierwszy – zbadanie – w możliwym zakresie - wypłacalności oraz sytuacji finansowej i majątkowej spółki.

W oparciu o § 14 ust. 1 pkt 5) w zw. z § 4 ust. 2 i ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 06 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (tekst jedn. z 2019 r. – Dz. U., poz. 68) Sąd w punkcie IV przyznał ustanowionemu z urzędu pełnomocnikowi uczestnika wynagrodzenie w wysokości 3600 złotych, mając przy tym na względzie uwagę niezbędny nakład pracy przy formułowaniu linii obrony uczestnika, zwiększony z uwagi na nieobecność uczestnika w kraju, a w konsekwencji utrudniony z nim kontakt, a także opisany wyżej charakter sprawy.

Na zasadzie art. 83 ust. 2 w zw. z art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych Sąd obciążył ponadto J. Ś. kosztami sądowymi w kwocie 500 zł, odpowiadającej stawce opłaty za niezbędne – prawem wymagane (por. art. 376 ust. 5 Prawa upadłościowego w związku z art. 455 ust. 1 zd. 1 Prawa restrukturyzacyjnego) – obwieszczenie w Monitorze Sądowym i Gospodarczym o orzeczonym zakazie, który to wydatek pokryty zostanie tymczasowo ze środków Skarbu Państwa oraz na podstawie art. 113 ust. 1 w zw. art. 94 Ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych opłatą w wysokości 100 złotych, od której uiszczenia wnioskodawca jest zwolniony z mocy prawa.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie powołanych przepisów orzeczono jak w sentencji postanowienia z 25 maja 2021 roku.

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować sporządzenie uzasadnienie,

2.  odpis postanowienia wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi wnioskodawcy oraz pełnomocnikowi uczestnika.