Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

W., dnia 19 grudnia 2013 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu XI Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Małgorzata Bojarska

Protokolant:Ewa Chorzępa

po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2013 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa (...) sp. z o.o. z siedzibą we W.

przeciwko (...) S.A.

- o zapłatę kwoty 4 554,68 zł

I.  zasądza od strony pozwanej (...) Spółki Akcyjnej w S. na rzecz strony powodowej (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością we W. kwotę 4223,77 zł. (cztery tysiące dwieście dwadzieścia trzy złote siedemdziesiąt siedem groszy) wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 7 sierpnia 2011r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od strony pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 1 205,36 zł. tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt XI C 1219/12

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) Sp. z o.o. we W. wniosła o zasądzenie od strony pozwanej (...) S.A. w S. na jej rzecz kwoty 4.554,68 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 7 sierpnia 2011 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu żądania strona pozwana wskazała, iż niniejszym pozwem dochodzi zapłaty odszkodowania za szkodę komunikacyjną powstałą w dniu 11 czerwca 2011 r., w wyniku której uszkodzeniu uległ samochód marki P. (...) o nr rej (...), będący własnością Pana M. Z.. Wskazała, że sprawca wypadku był ubezpieczony w (...) S.A. w S. od odpowiedzialności cywilnej.

Ponadto strona powodowa podniosła, że w dniu 30 czerwca 2011 r. zawarła umowę przeniesienia wierzytelności z Panem M. Z., na mocy której nabyła wszelkie wierzytelności jakie przysługiwały mu od (...) S.A. w S. w związku ze szkodą komunikacyjną nr (...) z dnia 11 czerwca 2011 r., w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki P. (...) o nr rej (...). Strona pozwana dokonała kalkulacji naprawy, ustaliła i wypłaciła odszkodowanie w kwocie 2.127,32 zł a tym samym przyznała co do zasady, że jest zobowiązana do zapłaty odszkodowania. Strona powodowa wskazała, że koszt naprawy wyliczony przez stronę pozwaną nie odzwierciedla rzeczywistego rozmiaru poniesionej szkody. Koszt naprawy uszkodzeń pojazdu określony przez niezależnego rzeczoznawcę majątkowego mgr inż. M. M. wynosi 6.682,00 zł. Strona powodowa wyjaśniła, że w niniejszej sprawie dochodzi różnicy pomiędzy rzeczywistą wartością szkody, a wypłaconym odszkodowaniem. Zdaniem strony powodowej strona pozwana winna była jej wypłacić odszkodowanie w kwocie 6.682,00 zł a wypłaciła jedynie kwotę 2.127,32 zł. Różnica zatem pomiędzy wypłaconym przez stronę pozwaną odszkodowaniem, a rzeczywistą wartością szkody, zdaniem strony powodowej wynosi 4.554,68 zł.

Strona powodowa podniosła, że zaniżenie wypłaconego odszkodowania wynika przede wszystkim z faktu, iż strona pozwana dokonując wyceny kosztów naprawy samochodu marki P. nr rej (...) przyjęła wartość części zamiennych innego producenta zamiast oryginalnych części zamiennych sygnowanych logo producenta uszkodzonego pojazdu. Ponadto strona pozwana domaga się uwzględnienia średnich stawek za roboczogodzinę prac mechaniczno-blacharskich w kwocie 90 zł i lakierniczych w kwocie 100 zł. Przyjęcie niższej stawki jak to uczyniła strona pozwana w ocenie strony powodowej nie rekompensuje poniesionej szkody.

Pomimo wezwania do zapłaty dalszej części odszkodowania strona pozwana, nie wypłaciła żądanej przez stroną powodową kwoty.

W dniu 10 września 2012 r. wydany został przeciwko stronie pozwanej nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym uwzględniający w całości żądanie pozwu.

W ustawowym terminie strona pozwana wniosła sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości i wnosząc o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od strony powodowej na jej rzecz kosztów procesu.

W uzasadnieniu sprzeciwu strona pozwana przyznała, że jako ubezpieczyciel odpowiedzialności cywilnej sprawcy wypadku komunikacyjnego ponosi co do zasady odpowiedzialność za jego skutki jednocześnie podniosła, że spełniła już swoje zobowiązanie poprzez zapłatę na rzecz strony powodowej kwoty 2.127,32 zł. Strona pozwana wskazała, że przedmiotem sporu jest wyłącznie to czy możliwym jest przywrócenie pojazdu do stanu poprzedniego przy zastosowaniu części nowych zamiennych o porównywalnej jakości oraz ile wyniesie koszt takiej naprawy.

Strona pozwana zakwestionowała kalkulację naprawy wykonaną na zlecenie strony powodowej podnosząc, że pojazd w momencie kolizji był użytkowany od 10 lat, zatem nie był już objęty gwarancją i nie było wymagane aby został naprawiony przy użyciu oryginalnych części z logo producenta uszkodzonego pojazdu. W ocenie strony pozwanej zastosowanie części z oryginalnym logo producenta nie jest niezbędne do wykonania prawidłowej naprawy. Ponadto strona pozwana zakwestionowała przyjęte przez stronę powodową stawki za roboczogodzinę lakierowania oraz pozostałych napraw przedmiotowego pojazdu wskazując, iż są to stawki stosowane w autoryzowanych serwisach a zatem najdroższe na rynku. Jednocześnie zarzuciła, iż dokonanie naprawy przy użyciu części oryginalnych stanowić będzie bezpodstawne wzbogacenie strony powodowej.

W piśmie procesowym z dnia 4 stycznia 2013 r. (data stempla pocztowego) strona powodowa podtrzymała w całości twierdzenia i wnioski dowodowe zgłoszone w pozwie. Ustosunkowując się do sprzeciwu strona powodowa wskazała, że z akt szkodowych sporządzonych przez stronę pozwaną nie wynika aby uszkodzone w pojeździe części nie były częściami oryginalnymi sygnowanymi logo producenta pojazdu, tym samym doprowadzenie do stanu przed kolizji wymaga uwzględnienia w procesie naprawy właśnie części oryginalnych. Dodatkowo wskazał, że obowiązek naprawienia szkody powstaje w chwilą wyrządzenia szkody i nie jest uzależniony od tego, czy strona powodowa dokonała naprawy rzeczy i czy zamierza ją naprawić,

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 11 czerwca 2011 r. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której w samochodzie marki P. (...) o nr rej (...) będącego własnością M. Z.. Uszkodzeniu uległ tył pojazdu.

Sprawcę kolizji łączyła z (...) S.A. w S. umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych.

- okoliczność bezsporna

W dniu 30 czerwca 2011 r. (...) Sp. z o.o. we W. zawarła z M. Z. umowę przeniesienia wierzytelności, na mocy której nabyła wierzytelności przysługujące M. Z. od (...) S.A. w S. związane ze szkodą komunikacyjna Nr (...) z dnia 11 czerwca 2011 r. w wyniku której uszkodzony został ponad P. (...) nr rej (...).

- okoliczność bezsporna (ponadto umowa przeniesienia wierzytelności nr 2011/06/11 z dnia 30 czerwca 2011 r. k.43 )

W dniu 6 lipca 2011 r. strona pozwana dokonała oględzin pojazdu oraz wstępnej kalkulacji naprawy nr (...) samochodu marki P. (...) o nr rej (...). W kosztorysie uwzględniono ceny części zamiennych oraz koszt robocizny prac blacharsko – montażowych, lakierniczych w wysokości 50 zł za jedną roboczogodzinę. W oparciu o kalkulację naprawy nr (...) z dnia 6 lipca 2011 r. strona pozwana oszacowała szkodę na kwotę 2.127,32 zł.

- dowód: kalkulacja naprawy nr (...) k.15-16)

Odszkodowanie w kwocie 2.127,32 zł. zostało stronie powodowej wypłacone.

- okoliczność bezsporna

W kalkulacji naprawy nr 31/02/2012 z dnia 18 lutego 2012 r., wykonanej na zlecenie strony powodowej przez certyfikowanego rzeczoznawcę samochodowego M. M. według systemu (...) wskazano, że koszty naprawy samochodu marki P. (...) o nr rej (...), który uległ uszkodzeniu w dniu 11 czerwca 2011r., wynoszą 6.682,00 zł. W kosztorysie uwzględniono ceny oryginalnych części zamiennych z logo producenta samochodu. Przy wyliczeniu kosztów naprawy samochodu przyjęto koszt robocizny prac blacharsko – montażowych w wysokości 90 zł a prac lakierniczych w wysokości 100 zł za jedną roboczogodzinę.

- dowód: kalkulacja naprawy nr 31/02/2012 k.17-20

Pismem z dnia 4 czerwca 2012 r. strona powodowa wezwała stronę pozwaną do zapłaty kwoty 4.554,68 zł brakującego odszkodowania tj. różnicy pomiędzy rzeczywistą wysokością szkody wynikającą z kalkulacji naprawy nr (...), a kwotą wypłaconego przez stronę pozwaną odszkodowania.

- dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 4 czerwca 2012 r. k. 41-42

Pismem z dnia 28 maja 2012 r. strona pozwana poinformowała, że po dokonaniu ponownej analizy dokumentacji akt szkodowych nie znalazła podstawo do uwzględnienia odwołania. Jednocześnie wskazała, że w związku z brakiem przedstawienia rachunków za naprawę szkoda została rozliczona w oparciu o kalkulację kosztów naprawy opracowaną na bazie protokołu z oględzin pojazdu przy zastosowaniu uśrednionych stawek za robociznę oraz cen części zamiennych na poziomie przeciętnych cen rynkowych.

- dowód pismo strony pozwanej z dnia 28 maja 2012 r. k.74-75

W dniu 3 października 2012 r. strona pozwana dokonała ponownego wyliczenia kalkulacji naprawy (...) samochodu marki P. (...) o nr rej (...), zgodnie z którym koszt naprawy pojazdu wynosił 5.236,47 zł brutto. Przy wyliczeniu kosztów naprawy strona pozwana uwzględniła średnie ceny części zamiennych obowiązujące na rynku ustalone w raporcie optymalizacji części oraz koszty robocizny prac blacharsko-montażowych i lakierniczych w wysokości 95 zł za roboczogodzinę.

- dowód: kalkulacja naprawy data wyliczenia 3 październik 2012 r., raport optymalizacji części do kalkulacji (...) k. 64-69 i 70-71

W miesiącu czerwcu 2011 r. stawki roboczogodziny z terenu W. i okolic przy pracach blacharskich –mechanicznych wynosiły 90 zł netto a przy pracach lakierniczych 100 zł netto.

Koszt naprawy samochodu marki P. (...) o nr rej (...) określony na miesiąc zdarzenia tj. czerwiec 2011 r., uwzględniający w procesie naprawy oryginalne części zamienne oraz obowiązujące stawki roboczogodzin przy pracach blacharsko mechanicznych i lakierniczych wynosił 6.351,09 zł brutto

Natomiast koszt naprawy samochodu marki P. (...) o nr rej (...) z wykorzystaniem części zamiennych z uwzględnieniem obowiązujących stawek roboczogodzin przy pracach blacharsko mechanicznych i lakierniczych wynosił 6.146,00 zł brutto.

W samochodzie marki P. (...) o nr rej (...) nie były zamontowane części nieoryginalne.

- dowód: opinia biegłego sądowego mgr inż. P. S. (1) z dnia 5 czerwca 2013 r., k. 261-277.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo w przeważającej części zasługiwało na uwzględnienie.

Bezspornym w sprawie było obciążenie odpowiedzialnością za naprawienie szkody powstałej na skutek zdarzenia drogowego z dnia 11 czerwca 2011 r., a polegającej na uszkodzeniu samochodu marki P. (...) o nr rej (...) ubezpieczyciela sprawcy zdarzenia (...) S.A. w S.. Ponadto faktem przyznanym i niezakwestionowanym przez strony była wypłata przez stronę pozwaną na rzecz strony powodowej kwoty 2.127,32 zł tytułem odszkodowania za powstałą szkodę, której wysokość ustaliła strona pozwana na podstawie sporządzonej przez jej rzeczoznawcę kalkulacji naprawy. Wypłacenie stronie powodowej przez stronę pozwaną kwoty 2.127,32 zł, wynikało również z twierdzeń stron zawartych w pozwie, sprzeciwie od nakazu zapłaty.

W niniejszym procesie strona powodowa, w oparciu o sporządzoną przez rzeczoznawcę samochodowego mgr inż. M. M. kalkulację naprawy dochodziła dalszego odszkodowania, zaniżonego jej zdaniem przez zobowiązanego do naprawienia szkody ubezpieczyciela.

Spór pomiędzy stronami sprowadzał się zatem do ustalenia zakresu obowiązku odszkodowawczego spoczywającego na stronie pozwanej, a w szczególności rozstrzygnięcia, czy dopuszczalne jest przywrócenie stanu poprzedniego przy zastosowaniu części zamiennych o porównywalnej jakości, kosztów takiej naprawy jak również, czy dopuszczalne było ustalenie kosztów naprawy w oparciu o ceny robocizny niższe, aniżeli uśrednione stawki obowiązujące na lokalnym rynku tj. we W. i okolicach.

W myśl art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Zgodnie z treścią § 4 cytowanego przepisu, uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela. Świadczenie ubezpieczyciela obejmuje zapłatę sumy pieniężnej odpowiadającej wysokości poniesionej przez poszkodowanego szkody zgodnie z art. 805 k.c. W literaturze przyjmuje się powszechnie, że pomiędzy rozumieniem szkody w ogólnym prawie zobowiązań i prawie ubezpieczeniowym nie występują różnice pojęciowe, bowiem w obu przypadkach chodzi
o utratę lub zmniejszenie aktywów, bądź powstanie lub zwiększenie pasywów poszkodowanego. Zgodnie z art. 361 § 1 k.c., zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Zakres jego odpowiedzialności wyznacza zatem przesłanka zaistnienia pomiędzy zdarzeniem, a powstałą szkodą adekwatnego związku przyczynowego. Zgodnie z zasadą kompensacyjnego charakteru odszkodowania, winno ono w całości pokrywać szkodę wynikającą z określonego zdarzenia, z którym prawo wiąże obowiązek naprawienia szkody. Art. 361 § 2 k.c. stanowi bowiem, iż naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. W orzecznictwie Sądu Najwyższego dominuje pogląd, iż szkoda równoznaczna jest z uszczerbkiem majątkowym, powstałym wbrew woli poszkodowanego, obejmującym różnicę pomiędzy obecnym jego stanem majątkowym, a stanem majątkowym jaki zaistniałby, gdyby nie zdarzenie wywołujące szkodę (wyrok SN z dnia 22 listopada 1963r., III PO 31/63 OSNC 1964/7-8/128). W odniesieniu do szkody komunikacyjnej jest to w praktyce różnica pomiędzy wartością, jaką pojazd przedstawiał w chwili wypadku, a jego wartością po wypadku, a zatem kwotą jaką trzeba wydać, aby przywrócić pojazd do stanu sprzed wypadku (uchwała SN z dnia 15 listopada 2001r., III CZP 68/2001 OSNC 2002/6/74).

W przypadku odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń wynikającej z tytułu umowy odpowiedzialności cywilnej do należnego poszkodowanemu odszkodowania, znajduje zastosowanie zasada pełnego odszkodowania, tzn. odszkodowanie obejmuje przede wszystkim kwotę pieniężną konieczną do opłacenia naprawy uszkodzonego samochodu i przywrócenia mu stanu, w jakim znajdował się przed wypadkiem. Jednocześnie podkreślić należy, iż – stosownie do stanowiska Sądu Najwyższego – obowiązek naprawienia szkody przez wypłatę odpowiedniej sumy pieniężnej powstaje z chwilą wyrządzenia szkody i nie jest uzależniony od tego, czy poszkodowany dokonał naprawy i czy w ogóle zamierza tego dokonać (wyrok SN z dnia 16 maja 2002 r., V CKN 1273/00, Lex nr 55515).

W rozpatrywanej sprawie strona powodowa w oparciu o sporządzoną na własne zlecenie opinię prywatnego rzeczoznawcy, zakwestionowała oszacowaną przez stronę pozwaną wysokość kosztów naprawy pojazdu marki P. (...) o nr rej (...) uznając, iż kwota przyznanego odszkodowania jest nieadekwatna do uszkodzeń powstałych w pojeździe na skutek kolizji z dnia 11 czerwca 2011 r.

Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że koszt naprawy opisany w kalkulacji sporządzonej na zlecenie strony pozwanej był w istotny sposób zaniżony. Z opinii biegłego sądowego wynika, że kalkulacja naprawy przedstawiona przez stronę pozwaną – stanowiąca podstawę ustalenia wysokości odszkodowania nie uwzględniała ceny oryginalnych części zamiennych producenta pojazdu, tym samym nie jest zgodna z technologią naprawy producenta. Ponadto strona pozwana obniżyła średnie stawki roboczogodziny prac blacharsko-mechanicznych i lakierniczych z terenu W. i okolic.

W oparciu o opinię biegłego sądowego mgr inż. P. S. (2) Sąd uznał, że wysokość odszkodowania w niniejszej sprawie powinna odpowiadać kosztowi naprawy wykonanej przy użyciu nowych oryginalnych części zamiennych pojazdu. W ocenie Sądu poszkodowany jest uprawniony do dokonania naprawy samochodu za pomocą części
o najwyższej jakości. Wybór oryginalnych części zamiennych gwarantuje poszkodowanemu wysoką jakość montowanych części, odpowiedni poziom bezpieczeństwa jazdy oraz odpowiednią sprawność techniczną samochodu. Przyjęcie innych mierników w postaci cen części zamiennych o porównywalnej jakości równoznaczne byłoby z narzuceniem przez zakład ubezpieczeń poszkodowanemu sposobu naprawy uszkodzonego pojazdu, naruszałoby prawo do dokonania naprawy samochodu zgodnie z technologią zalecaną przez producenta pojazdu, a nadto narażałoby na obniżenie wartości pojazdu.

Zdaniem Sądu, brak jest podstaw do stosowania jakichkolwiek wskaźników amortyzacji części zamiennych wymienionych w pojeździe na nowe. Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 361 § 2 k.c., w przypadku uszkodzenia rzeczy w stopniu umożliwiającym przywrócenie jej do stanu poprzedniego osoba odpowiedzialna za szkodę obowiązana jest zwrócić poszkodowanemu wszelkie celowe, ekonomicznie uzasadnione wydatki poniesione w celu przywrócenia stanu poprzedniego rzeczy uszkodzonej. Do wydatków tych należy zaliczyć także koszt nowych części i innych materiałów, których użycie było niezbędne do naprawienia uszkodzonej rzeczy.

Ponadto Sąd miał na uwadze kwestię wartości rynkowej samochodu uszkodzonego na skutek kolizji. Nie bez znaczenia pozostaje bowiem fakt, iż pojazd uczestniczący w kolizji drogowej, naprawiony nawet przy użyciu oryginalnych części z logo producenta traci na wartości rynkowej. Wyjątkowo jedynie gdyby do wymiany została zakwalifikowana część już uprzednio uszkodzona w wyniku innej kolizji i nie naprawiona, bądź naprawiona przy użyciu części zamiennych można by mówić o wzroście wartości pojazdu po wymianie tej części na oryginalną z logo producenta.

W niniejszej sprawie taka sytuacja nie zaistniała. Brak było podstaw do przyjęcia, że w przedmiotowym pojeździe były zamontowane części zamienne, czy też aby pojazd przed kolizją miał nienaprawione uszkodzenia. Tym samym Sąd nie znalazł podstaw do zastosowania jakiejkolwiek korekty zmniejszającej wartość wymienianych części.

Z analizy kalkulacji naprawy pojazdu marki P. (...) o nr rej (...) sporządzonego przez stronę pozwaną wynikało ponadto, iż dokonując wyceny wysokości szkody w systemie kosztorysowym samochodu, strona pozwana uwzględniła koszt prac blacharskich i mechanicznych oraz prac lakierniczych w wysokości 50 zł za jedną roboczogodzinę. Tymczasem jak ustalił biegły sądowy w opinii, która nie była kwestionowana przez stronę pozwaną średnie stawki roboczogodziny w rejonie województwa (...) za prace blacharsko-mechaniczne wynosiły 90 zł netto a za prace lakiernicze 100 zł netto. Należało zważyć, iż przyjęcie w kosztorysie naprawy uszkodzonego pojazdu marki P. (...) o nr rej (...) niższych kosztów robocizny niż te, które obowiązywały na rynku lokalnym, nie było uzasadnione. Odszkodowanie należne od zakładu ubezpieczeń z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za uszkodzenia pojazdu mechanicznego obejmuje niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty pojazdu, ustalone według cen występujących na lokalnym rynku usług naprawczych. Zatem w sytuacji, gdy niezbędne do naprawy uszkodzonego pojazdu koszty naprawy odpowiadają cenom stosowanym przez usługodawców na lokalnym rynku w autoryzowanych warsztatach naprawczych działających na tym rynku, a koszty te można zaliczyć do kategorii niezbędnych i ekonomicznie uzasadnionych kosztów naprawy, ubezpieczyciel nie ma uzasadnionych podstaw do odmowy wypłaty odszkodowania odpowiadającego tym kosztom. Odnosząc powyższe rozważania do okoliczności niniejszej sprawy należało uznać, iż nie było również podstaw do zastosowania w kalkulacji kosztów naprawy pojazdu marki P. (...) o nr rej (...) cen robocizny niższych aniżeli średnie stawki obowiązujące na rynku lokalnym ustalone przez biegłego.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, Sąd ustalając odszkodowanie oraz jego wysokość oparł się na pisemnej opinii biegłego sądowego mgr inż. P. S. (2)
i przyjął, że średni koszt naprawy przedmiotowego samochodu według obowiązujących stawek roboczogodzin dla prac mechaniczno - blacharskich wynoszących 90 zł netto a prac lakierniczych 100 zł netto i zastosowaniu oryginalnych części zamiennych według aktualnych cen wynosi 6.351,09 zł.

Strona powodowa w niniejszym postępowaniu dochodziła kwoty 4554,68 zł stanowiącej różnicę pomiędzy rzeczywistą wartością szkody a wypłaconym dotychczas przez stronę pozwaną odszkodowaniem. Z uwagi na ustalony w toku postępowania koszt naprawy uszkodzeń w wysokości 6351,09 zł brutto oraz otrzymaną dotychczas cześć odszkodowania Sąd uznał żądanie za uzasadnione co do kwoty 4223,77 zł w pozostałym zakresie oddalając roszczenie.

Niezależnie od powyższego powód domagał się zasądzenia od strony pozwanej ustawowych odsetek od kwoty 4554,68 zł od dnia 7 sierpnia 2011r. do dnia zapłaty. Termin początkowy naliczania odsetek strona powodowa uzasadniła upływem 30 dni od podjęcia przez stronę pozwaną pierwszej czynności po uzyskaniu informacji o szkodzie.

Zgodnie z dyspozycją art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Przytoczony przepis jest więc podstawą orzeczenia odsetek od dochodzonej należności głównej. Natomiast zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. Nr 124, poz. 1152) zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał za zasadne żądanie powoda co do zasądzenia ustawowych odsetek od kwoty 4223,77 zł liczonych od dnia 7 sierpnia 2011 r. do dnia zapłaty tj. po upływie 30 dni od daty zgłoszenia szkody. Ponadto strona pozwana nie kwestionował daty początkowej naliczenia odsetek od żądanego przez powoda odszkodowania tytułem naprawy samochodu.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności Sąd na podstawie powoływanych
i cytowanych przepisów artykułów orzekł jak w punkcie I i II sentencji wyroku.

Stan faktyczny sprawy Sąd ustalił na podstawie zebranych dowodów w postaci dokumentów prywatnych, a także dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej, wyceny wartości oraz kosztów i jakości naprawy pojazdów samochodowych mgr inż. P. S. (2) z dnia 5 czerwca 2013 r., która stanowiła podstawę do ustalenia wysokości należnego odszkodowania. Sąd uznał, że opinia biegłego sądowego jest wiarygodna, przekonywująca, logiczna i wewnętrznie spójna. Poddając ten środek dowodowy ocenie – stosownie do art. 233 § 1 k.p.c. – Sąd wysoko ocenił poziom wiedzy biegłego, jak również podstawy teoretyczne opinii oraz jej zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 100 zdanie 2 k.p.c. zgodnie
z którym Sąd może wyłożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swojego żądania. W niniejszej sprawie strona powodowa żądała zasądzenia kwoty 4.554,68 zł i jej żądanie zostało uwzględnione co do kwoty 4223,77 zł , a zatem uległa tylko co do nieznacznej części swojego żądania.
W ocenie Sądu powyższe powoduje, że strona pozwana jest obowiązana zwrócić powódce wszystkie poniesione przez nią koszty procesu. Na zasądzoną od strony pozwanej kwotę kosztów procesu w wysokości 1205,36 zł złożyły się: opłata sądowa od pozwu w kwocie 228 zł, wynagrodzenie biegłego za sporządzenie opinii sądowej w kwocie 360,36 zł, koszty zastępstwa prawnego w kwocie 600 zł ustalone stosownie do treści § 2 pkt. 2 w zw. z § 6 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. ,,w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu’’ (Dz.U.2013.461 j.t.) oraz kwota 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Z

1. odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełn. Strony powodowej i pełn. strony pozwanej,

2. kal. 14 dni.