Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej

UZASADNIENIE

postanowienia Sądu z 27 marca 2024 r.

W postępowaniu upadłościowym J. P. syndyk M. S. złożył w dniu 20 października 2021 r. wniosek o sankcyjne umorzenie postępowania na podstawie art. 491 ¹⁰ ust. 2 Prawa upadłościowego ze względu na niewykonywanie ciążących na upadłym obowiązków (k. 39 - 51).

Syndyk złożył w dniu 22 października 2021 r. wniosek o przyznanie wynagrodzenia w kwocie 5.000 zł, powiększonego o podatek od towarów i usług (k. 52 - 54).

W dniu 6 marca 2024 r. (k. 207 - 208) syndyk M. S. złożył informację o przesłankach do wydania postanowienia o odmowie ustalenia planu spłaty wierzycieli na podstawie art. 491 ^14a ust. 1 pkt 1 Prawa upadłościowego. Syndyk wskazał, że upadły pobierał płatności z tytułu wspierania gospodarowania na obszarach górskich i innych obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania, które były przyznane J. A., której pełnomocnikiem był upadły. W ocenie syndyka upadły celowo doprowadził do niewypłacalności oraz istotnie zwiększył jej stopień, albowiem przez okres 8 lat po śmierci J. A., pobierał świadczenia od (...). Upadły wiedział, że nienależnie pobiera ww. świadczenie, a z uwagi na rentę z tytułu niezdolności do pracy nie będzie w stanie uregulować wymagalnego roszczenia względem (...). Mimo to po śmierci J. A. kierował kolejne wnioski i pobierał świadczenia od (...).

Na rozprawie z 8 marca 2024 r. (k. 215) w przedmiocie wniosku syndyka z dnia 20 października 2021 r. o umorzenie postępowania na podstawie art. 491 ¹⁰ ust. 2 Prawa upadłościowego, w przedmiocie wniosku syndyka z dnia 22 października 2021 r. (data prezentaty) o ustalenie wynagrodzenia syndyka (k. 52 – 54), a ponadto z urzędu w przedmiocie ustalenia, czy zachodzą przesłanki wskazane w art. 491 ^14a ust. 1 pkt 1 Prawa upadłościowego uzasadniające odmowę ustalenia planu spłaty wierzycieli, odmowę umorzenia zobowiązań bez ustalenia planu spłat albo odmowę warunkowego umorzenia zobowiązań bez ustalenia planu spłat, stawili się upadły J. P. osobiście, wraz z pełnomocnikiem D. K. oraz syndyk M. S. osobiście.

Pełnomocnik upadłego wnosił o umorzenie zobowiązań bez ustalenia planu spłaty wierzyciela z uwagi na sytuację zdrowotną, osobistą i finansową upadłego.

Syndyk podtrzymał swój wniosek z 6 marca 2024 r. i wnosił o odmowę ustalenia planu spłaty wierzycieli na podstawie art. 491 ^14a ust. 1 pkt 1 Prawa upadłościowego. Syndyk podtrzymał również swój wniosek z 22 października 2021 r. o przyznanie wynagrodzenia w wysokości 5.000 zł + VAT. Pełnomocnik upadłego nie zgłaszał zastrzeżeń co do wniosku syndyka o ustalenie wynagrodzenia. Przed zamknięciem rozprawy Przewodniczący udzielił głosu upadłemu i syndykowi którzy podtrzymali swoje stanowiska. Sprawę uznano za dostatecznie wyjaśnioną do rozstrzygnięcia. Przewodniczący zamknął rozprawę. Sąd postanowił odroczyć publikację postanowienia na dzień 27 marca 2024 r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Prawomocnym postanowieniem tutejszego Sądu z 21 kwietnia 2021 r. (sygn. akt (...)) ogłoszona została upadłość J. P. jako osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Syndykiem został wyznaczony M. S. (licencja doradcy restrukturyzacyjnego nr (...)), który pełnił tę funkcję w toku całego postępowania upadłościowego. Tym samym postanowieniem Sąd określił, że postępowanie upadłościowe będzie prowadzone w trybie art. 491 ¹ ust. 1 Prawa upadłościowego.

dowód: postanowienie tut. Sądu z 21 kwietnia 2021 r., k. 1.

Syndyk objął masą upadłości J. P. udział w wysokości 1/2 części we własności nieruchomości gruntowej niezabudowanej w granicach działki nr (...), o pow. 0,67 ha, położonej w P. W., dla której Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Krzyków, IV Wydział Ksiąg Wieczystych, prowadzi księgę wieczystą nr (...). Wartość oszacowania ww. składnika przyjęta w spisie inwentarza wynosiła 0 zł. Syndyk ustalił, że dostęp do nieruchomości jest problematyczny, bowiem działka położona jest przy drodze krajowej nr (...), a budowa bezpośredniego wjazdu z drogi krajowej do działki jest niemożliwa. Ponadto działka od kilkudziesięciu lat służy jako „dzikie” wysypisko na którym znajdują się odpady. Doprowadzenie działki do stanu użytkowego wymagałoby badań geotechnicznych. Syndyk nie ponosił dodatkowych kosztów wykonania operatu szacunkowego przez rzeczoznawcę majątkowego, którego koszt przerósłby szacunkową wartość nieruchomości. W toku postępowania syndyk wniósł o wyłączenie z masy upadłości nieruchomości w trybie art. 315 Prawa upadłościowego (zob. k. 37A-37B), który to wniosek cofną jednak w piśmie z 5 maja 2023 r. (zob. k. 182 - 183).

Nieruchomość syndyk sprzedał 12 października 2023 r. za cenę w wysokości 7.000 zł współwłaścicielowi tej nieruchomości - M. P..

dowód: spis inwentarza, k. 14; spis nieobjętych przez syndyka składników majątku upadłego, k. 15; spis należności, k. 16; plan likwidacyjny wraz z preliminarzem wydatków, k. 17-23; zezwolenie Sędziego - wyznaczonego w postanowieniu z 24.07.2023 r. na sprzedaż objętego masą udziału w nieruchomości, k. 185; spis zlikwidowanych składników masy upadłości, k. 188; umowa sprzedaży, akt notarialny Repertorium (...), k. 189 - 194.

Stwierdzony przez syndyka stan zasobów pieniężnych upadłego w chwili ogłoszenia upadłości wynosił 0 zł.

W okresie trwania postępowania do masy upadłości wpłynęła kwota w łącznej wysokości 9.425,02 zł, a w tym kwota 1.000 zł tytułem zaliczki udzielonej ze Skarbu Państwa na poczet kosztów związanych z niniejszym postępowaniem, 7.000 zł ze sprzedaży składnika nieruchomego objętego masą upadłości, 500 zł stanowiła kwota, która syndyk zasilił masę upadłości, 805,60 zł tytułem wpłaty przez wierzyciela zryczałtowanych kosztów za spóźnione zgłoszenie wierzytelności, łącznie 119,42 zł tytułem zwrotu podatku z Urzędu Skarbowego z rozliczenia rocznego upadłego.

Wypływy z masy upadłości wynosiły w rzeczywistości łącznie 2.733 zł, a w tym 1.000 zł – tj. kwota zwrócona na rachunek Skarbu Państwa (omyłkowo syndyk dwukrotnie dokonał zwrotu kwoty 1.000 zł, tj. w dniu 17 czerwca 2021 r. oraz drugi raz 8 marca 2024 r., wobec czego syndyk w dniu 11 marca 2024 r. wystąpił do Oddziału Finansowego tut. Sądu o zwrot błędnie zwróconej ponownie kwoty 1.000 zł), 500 zł tytułem zwrotu syndykowi kwoty, którą zasilił masę upadłości, 150 zł tytułem kosztów poszukiwania majątku przez komornika, 243,04 zł tytułem zryczałtowanych kosztów obsługi biura syndyka, 92,25 zł tytułem opłat za usługi (...) za prowadzenie postępowania, 149,81 zł tytułem kosztów związanych z dojazdami z W. do P., 125 zł tytułem opłat pocztowych, ponadto opłaty bankowe, opłaty sądowe, opłaty kancelaryjne, opłaty za wypis i wyrys z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Stan zasobów masy na dzień 8 marca 2024 r. wynosił 5.692,02 zł, jednak syndyk oczekuje na zwrot z tut. Sądu kwoty 1.000 zł (o czym wyżej), zatem stan masy upadłości wynosić będzie 6.692,02 zł.

dowód: sprawozdanie rachunkowe syndyka za okres od 21.04.2021 r. do 27.04.2023 r. wraz z historią rachunku bankowego masy za ten okres, k. 175 - 179; historia rachunku bankowego masy za okres od 30.04.2021 r. do 13.03.2024 r., k. 211 - 214; pismo syndyka z 11.03.2024 r. zawierające korektę informacji o stanie masy upadłości, k. 216.

W toku postępowania swoje wierzytelności zgłosił syndykowi wierzyciel (...) w W. w kwocie 856.076,57 zł, z czego kwota 607.259,19 zł w kategorii II i kwota 248.817,38 zł w kategorii III.

Wierzytelność wynika z decyzji nr (...) o ustaleniu nienależnie pobranych płatności rolnośrodowiskowych, z decyzji nr (...) o ustaleniu niezależnie pobranych płatności z tytułu wspierania gospodarowania na obszarach górskich i innych obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania, decyzji nr (...) o ustaleniu nienależnie pobranych płatności bezpośrednich do gruntów rolnych. Wobec powyższych decyzji zostały wydane tytuły wykonawcze.

Zobowiązanie upadłego powstało w drodze pobierania przez niego płatności z tytułu wspierania gospodarowania na obszarach górskich i innych obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania, które były przyznane J. A., której pełnomocnikiem był upadły i która zmarła w 2005 r. Pomimo śmierci beneficjenta (J. A.) upadły składał wnioski o przyznanie kolejnych płatności. Kierownik Biura Powiatowego (...) we W. po powzięciu informacji o śmierci J. A., stwierdził w 2015 r. w drodze decyzji, iż pobrane przez upadłego środki należne nieżyjącej J. A. upadły pobierał jako osoba nieuprawniona, wobec czego upadły ma obowiązek zwrotu nienależnie pobranych kwot. Upadły nie był w związku z powyższym skazany żadnym wyrokiem karnym.

We wniosku o ogłoszenie upadłości wskazano wyłącznie ww. wierzyciela, który dokonał zgłoszenia swojej wierzytelności.

dowód: zbiorcza informacja o zgłoszeniach wierzytelności, k. 33-36 ; wniosek syndyka z 20.10.2021 r. o sankcyjne umorzenie postępowania, k. 42; pismo pełnomocnika upadłego dat. na 10 marca 2023 r., k. 108 - 113; wniosek o ogłoszenie upadłości w sprawie (...); kopia decyzji nr (...) z 30.12.2015 r. Kierownika Biura Powiatowego (...) we W., k. 16-22 w aktach (...); kopia decyzji nr (...) z 30.12.2015 r. Kierownika Biura Powiatowego (...) we W., k. 23-30 w aktach (...); kopia decyzji nr (...) z 30.12.2015 r. (...) we W., k. 32-38 w aktach (...).

J. P. ma (...) lat, jego jedynym źródłem dochodu jest renta w wysokości 1.445,48 zł. Upadły jest na rencie od 1984 r. Otrzymał ponadto na podstawie decyzji ZUS z dnia 2 listopada 2021 r. dodatkowe roczne świadczenie pieniężne w kwocie 1.250,88 zł.

Upadły zamieszkuje we W. przy ul. (...), w mieszkaniu stanowiącym współwłasność córki i syna. Upadły prowadzi razem z córką – P. P., wspólne gospodarstwo domowe i dokłada do wspólnego gospodarstwa domowego kwotę 500 – 700 zł miesięcznie w zależności od wysokości jego osobistych kosztów utrzymania, tj. odzież, obuwie, leki. Wysokość czynszu za lokal mieszkalny (wg stanu na 1.03.2023 r.) wynosiła 738,76 zł miesięcznie. Opłaty za internet, telefon stacjonarny i telewizję w lokalu wynoszą 107,71 zł. Koszty leków i leczenia upadłego średniomiesięcznie wynoszą około 450 – 500 zł. Na odzież, obuwie upadły przeznacza około 100 zł miesięcznie, na wyżywienie – 100 zł, na komunikację miejską – 50 zł, na środki higieny i kosmetyki – 50 zł, telefon – 50 zł, pozostałe wydatki – 50 zł.

Córka upadłego w przeważającym zakresie ponosi opłaty mieszkaniowe, czasem płaci też za leki upadłego.

Upadły pozostaje w związku małżeńskim z M. P.. Upadły i M. P. nie mieszkają razem od 2001 r., od kiedy małżonka upadłego dowiedziała się m.in., że upadły ma dziecko z jej przyjaciółką. W dniu 9 grudnia 2003 r. M. P. i upadły zawarli umowę o rozdzielności majątkowej.

J. P. orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia 13 lutego 2004 r. został uznany za trwale i całkowicie niezdolnego do pracy.

Upadły jest osobą schorowaną, wymaga stałej i okresowej kontroli w poradniach endokrynologicznej, kardiologicznej, diabetologicznej, regularnego przyjmowania leków, stosowania diety cukrzycowej.

dowód: pismo pełnomocnika upadłego dat. na 10.03.2023 r., k. 108 - 113; decyzja o przyznaniu dodatkowego rocznego świadczenia pieniężnego z 2.11.2021 r., k. 117; potwierdzenie przelewu z ZUS z 28. (...)., k. 118; pismo Spółdzielni Mieszkaniowej (...) określające wysokość czynszu od 1.03.2023 r., k. 119; faktura VAT za marzec 2023 r. tytułem opłaty za internet, telefon stacjonarny i telewizję, k. 120; zaświadczenie lekarskie z 2.03.2023 r., k. 121 - 122; faktury VAT za leki za 2021 r., 2022 r. oraz za okres od stycznia do 7 marca 2023 r., k. 123 - 168; dokumentacja medyczna dot. upadłego, k. 42 - 65 w aktach (...) of.

Wedle informacji wynikających z zeznań podatkowych PIT-40A i informacji PIT-11A za lata 2020 – 2022 złożonych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. przychód upadłego

- w 2020 roku wyniósł 15.400 zł,

- w 2021 roku wyniósł 17.410,56 zł,

- w 2022 roku wyniósł 15.886,16 zł.

dowód: kserokopie rocznego obliczenia podatku przez organ rentowy PIT – 40 A i informacji o dochodach uzyskanych od organu rentowego PIT – 11 A łącznie za lata 2020 – 2022, k. 114 - 116.

Sąd zważył co następuje:

Na wstępie należy zaznaczyć, że w sprawie zastosowanie mają przepisy ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe obowiązującej w postępowaniach upadłościowych wszczętych na skutek wniosków składanych po 23 marca 2020 r. a przed 1 grudnia 2021 r.

Zgodnie z art. 491 ¹⁴ ust. 1 Prawa upadłościowego, po upływie terminu do zgłaszania wierzytelności i przeprowadzeniu likwidacji majątku wchodzącego w skład masy upadłości syndyk składa sądowi projekt planu spłaty wierzycieli z uzasadnieniem albo informację, że zachodzą przesłanki, o których mowa w:



art. 491 ^14a ust. 1 (tj. przesłanki wydania postanowienia o odmowie ustalenia planu spłaty wierzycieli albo umorzenia zobowiązań upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli lub warunkowego umorzenia zobowiązań upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli), lub



art. 491 ¹⁶ ust. 1 (tj. przesłanki wydania postanowienia o umorzeniu zobowiązań upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli), lub



art. 491 ¹⁶ 2a (tj. przesłanki wydania postanowienia o warunkowym umorzeniu zobowiązań upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli).

Zgodnie z art. 491 ¹⁴ ust. 3 Prawa upadłościowego, do projektu planu spłaty wierzycieli z uzasadnieniem albo informacji, że zachodzą przesłanki wydania któregokolwiek z ww. postanowień, syndyk załącza:

1) dowody doręczenia upadłemu oraz wierzycielom projektu planu spłaty wierzycieli z uzasadnieniem albo informacji, że zachodzą przesłanki wydania któregokolwiek z ww. postanowień wraz z pouczeniem o treści art. 491 ¹⁴ ust. 4 i zobowiązaniem do złożenia stanowiska w sprawie w terminie czternastu dni;

2) stanowiska upadłego oraz wierzycieli albo informację, że upadły lub wierzyciele nie złożyli stanowiska wraz z podaniem przyczyny jego niezłożenia.

Syndyk M. S. przedłożył w dniu 6 marca 2024 r. informację spełniającą wymogi art. 491 ¹⁴ ust. 1 i ust. 3 Prawa upadłościowego.

Zgodnie z art. 491 ¹⁴ ust. 4 zdanie pierwsze, sąd ustala plan spłaty wierzycieli albo w przypadku, o którym mowa w art. 491 ¹⁶ ust. 1 lub 2a, umarza zobowiązania upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli lub warunkowo umarza zobowiązania upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli albo wydaje postanowienie, o którym mowa w art. 491 ^14a ust. 1, po przeprowadzeniu rozprawy, jeżeli upadły, syndyk lub wierzyciel złożył wniosek o przeprowadzenie rozprawy.

Zgodnie zaś z art. 491 ¹⁶ ust. 1 Prawa upadłościowego, sąd umarza zobowiązania upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli, jeśli osobista sytuacja upadłego w oczywisty sposób wskazuje, że jest on trwale niezdolny do dokonywania jakichkolwiek spłat w ramach planu spłaty wierzycieli. W ocenie syndyka, w sprawie zachodzą powyższe przesłanki, zaś Sąd ocenę tę podziela.

W ocenie Sądu, stan faktyczny ustalony w sprawie przemawia za uznaniem, że upadły nie jest trwale zdolny do dokonywania jakichkolwiek spłat na rzecz jedynego wierzyciela, który dokonał zgłoszenia wierzytelności w niniejszym postępowaniu. J. P. nie ma możliwości, a także co należy podkreślić – perspektyw na polepszenie swojej sytuacji finansowej. Upadły jest na rencie od (...) roku, wobec czego upadły na chwilę obecną nie ma możliwości podjęcia pracy zarobkowej. Jedynymi źródłami dochodu upadłego jest wyżej wskazana renta w kwocie 1.445,48 zł oraz dodatkowe roczne świadczenie pieniężne otrzymane od ZUS na podstawie decyzji z 2 listopada 2021 r. w kwocie 1.250,88 zł.

J. P. orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia 13 lutego 2004 r. został uznany za trwale i całkowicie niezdolnego do pracy. Upadły jest osobą schorowaną, wymaga stałej i okresowej kontroli w poradniach endokrynologicznej, kardiologicznej, diabetologicznej, regularnego przyjmowania leków, stosowania diety cukrzycowej.

Upadły zamieszkuje we W. przy ul. (...), w mieszkaniu stanowiącym współwłasność córki i syna. Upadły prowadzi razem z córką – P. P., wspólne gospodarstwo domowe i dokłada do wspólnego gospodarstwa domowego kwotę 500 – 700 zł miesięcznie w zależności od wysokości jego osobistych kosztów utrzymania, tj. odzież, obuwie, leki. Średniomiesięczne pozostałe koszty utrzymania upadłego wynosiły ok 900 zł.

W ocenie sadu wskazać także należy, że jedynym wierzycielem upadłego jest (...) w W.. Zobowiązanie upadłego powstało w drodze pobierania przez niego płatności z tytułu wspierania gospodarowania na obszarach górskich i innych obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania, które były przyznane J. A., której pełnomocnikiem był upadły i która zmarła w 2005 r. Pomimo śmierci beneficjenta (J. A.) upadły składał wnioski o przyznanie kolejnych płatności. Kierownik Biura Powiatowego (...) we W. po powzięciu informacji o śmierci J. A., stwierdził w 2015 r. w drodze decyzji, iż pobrane przez upadłego środki należne nieżyjącej J. A. upadły pobierał jako osoba nieuprawniona, wobec czego upadły ma obowiązek zwrotu nienależnie pobranych kwot. Upadły nie był w związku z powyższym skazany żadnym wyrokiem karnym. W tym miejscu wskazać należy, że upadły przeznaczał środki nienależnie pobrane na gospodarowanie obszarem wskazanym we wniosku. Co więcej, uprawy upadłego były kontrolowane rokrocznie i składał on stosowną dokumentację. Wskazać więc należy, że choć upadły nie był osobą uprawniona do świadczenia, to przeznaczył je na cel do jakiego świadczenie to miało zostać wykorzystane. Sądowi nie uszło również uwadze, iż (...) jest jedynym wierzycielem upadłego, a struktura zobowiązań upadłego nie opiera się o zaciągnięte pożyczki, a jedynie o decyzje (...) skąd inąd słuszną.

Sąd upadłościowy, wydając postanowienie o umorzeniu zobowiązań bez ustalenia planu spłaty, rozważył aktualną sytuację upadłego, szczegółowo zbadaną i opisywaną przez syndyka. Sąd ustalił sytuację osobistą i majątkową upadłego na podstawie dokumentów przedłożonych w toku niniejszego postępowania upadłościowego, a ponadto zgromadzonych w aktach sprawy (...), w szczególności mając na uwadze przedłożoną przez syndyka informację, że zachodzą przesłanki umorzenia zobowiązań upadłego bez ustalenia planu spłaty oraz na podstawie wyjaśnień upadłego, jakie zostały złożone na rozprawie 8 marca 2024 r. Nie budziła wątpliwości Sądu relacja J. P., który w sposób spójny i logiczny opisał swoją sytuację rodzinną, majątkową i zdrowotną, a także przyczynę niewypłacalności. Sąd uznał wyjaśnienia upadłego za wiarygodne w całości.

W ocenie Sądu dochody upadłego w postaci renty i świadczenia dodatkowego, które wynosił łącznie ok. 1.550 zł netto miesięcznie, nie pozwalają na wykonywanie jakiegokolwiek planu spłaty. Upadły zamieszkuje z córką i pozostaje częściowo na jej utrzymaniu. W ocenie Sądu nie ulega najmniejszej wątpliwości, że córka upadłego dokłada do jego utrzymania, bo sumy, którymi upadły dysponuje, są dzisiaj dalece niewystarczające dla samodzielnego egzystowania, w szczególności dla rencisty. Korzystanie z pomocy osób najbliższych, z ich opieki, jak również wspólne mieszkanie córką w jej mieszkaniu, nie może być podstawą do oczekiwania ze strony wierzycieli, że osoby trzecie będą wspierały upadłego w dalszym ciągu i to może nawet w większym jeszcze zakresie tak, aby mógł on dzięki temu osiągnąć zdolność do realizacji jakiegokolwiek planu spłaty. .

W niniejszej sprawie Sąd sięgnął również do obiektywnych, publikowanych regularnie wskaźników finansowych, znanych jako minimum egzystencji i minimum socjalne.

Minimum egzystencji, zwane także minimum biologicznym, wyznacza poziom zaspokojenia potrzeb konsumpcyjnych, poniżej którego występuje biologiczne zagrożenie życia i rozwoju psychofizycznego człowieka. Zaspakajanie potrzeb na tym poziomie i zakresie rzeczowym umożliwia jedynie przeżycie. Oznacza to, że kategoria ta może być uznana za dolną granicę obszaru ubóstwa.

Stosownie do ostatnich aktualnych danych Instytutu Pracy i (...) opracowanych na podstawie danych średniorocznych za 2021 r. minimum egzystencji w dwuosobowym gospodarstwie pracowniczym wynosiło 773,69 zł zł.

Minimum egzystencji stanowi koszyk dóbr, niezbędnych do podtrzymania funkcji życiowych człowieka i sprawności psychofizycznej. Uwzględnia on jedynie te potrzeby, których zaspokojenie nie może być odłożone w czasie, a konsumpcja niższa od tego poziomu prowadzi do biologicznego wyniszczenia oraz biologicznego zagrożenia życia i rozwoju człowieka. W skład koszyka minimum egzystencji wchodzą potrzeby mieszkaniowe (eksploatacja, wyposażenie) i artykuły żywnościowe, a ponadto odzież i obuwie (lub ich naprawa), leki, środki higieny osobistej oraz edukacja w zakresie podstawowym. Łączny koszt nabycia (zużycia) tych dóbr określa wartość koszyka, która wyznacza granicę ubóstwa skrajnego.

Minimum egzystencji jest dolnym kryterium ubóstwa, istotnie różniąc się od minimum socjalnego. Zakres i poziom zaspakajanych potrzeb na poziomie minimum socjalnego winny zapewnić takie warunki, aby umożliwić reprodukcję sił życiowych człowieka, posiadanie i wychowanie potomstwa oraz utrzymanie minimum więzi społecznych w czasie pracy, nauki i wypoczynku. Minimum socjalne oznacza zaspokajanie potrzeb konsumpcyjnych na relatywnie niskim poziomie, ale uwzględniającym zalecenia nauki (zwłaszcza w zakresie wyżywienia), odpowiadającym powszechnie przyjmowanym normom obyczajowym i kulturowym (rekreacja, uczestnictwo w kulturze) oraz obowiązującym normom prawnym (między innymi w zakresie oświaty, ochrony zdrowia). Minimum socjalne jest kategorią wyznaczającą próg, poniżej którego istnieje obszar niedostatku czy ubóstwa: stanowi górną granicę tego obszaru. Przy konstruowaniu koszyka minimum socjalnego eksperci nie kierowali się zamiarem stworzenia linii ubóstwa. Chodziło raczej o wyznaczenie granicy wydatków gospodarstw domowych, mierzącej minimalnie godziwy poziom życia. Wzorzec minimum socjalnego jest więc modelem zaspokajania potrzeb na generalnie niskim poziomie, ale jeszcze wystarczającym dla reprodukcji sił witalnych człowieka na każdym etapie jego biologicznego rozwoju, dla posiadania i wychowania potomstwa oraz dla utrzymania więzi ze społeczeństwem. W konstrukcji wzorca minimum socjalnego kluczowy jest warunek utrzymywania więzi ze społeczeństwem. Z tego względu w koszyku minimum socjalnego znajdują się nie tylko dobra służące zaspokojeniu potrzeb egzystencjalnych (żywność, odzież i obuwie, mieszkanie, ochrona zdrowia czy higiena), ale także niezbędne do wykonywania pracy (transport lokalny i łączność), kształcenia (oświata i wychowanie dzieci), utrzymywania więzi rodzinnych i kontaktów towarzyskich oraz skromnego uczestnictwa w kulturze.

Według wyliczeń Instytutu Pracy i (...) wysokość takiego minimum w dwuosobowym pracowniczym gospodarstwie domowym w IV kwartale 2023 r. wynosił 1.475,01 zł.

Szacowanie minimum socjalnego rozpoczęto na podstawie uchwały Rady Ministrów nr 165 z 1981 r. Minimum socjalne jest systematycznie liczone i publikowane przez Instytut Pracy i Spraw Socjalnych. Koszyki minimum egzystencji zostały opracowane w ramach badań nad ubóstwem w Polsce (raport IPiSS „Polska Bieda”, red. Prof. Stanisławy Golinowskiej). Szacunki minimum egzystencji – na podstawie danych średniorocznych – prowadzone są w IPiSS od 1993 r. (www.ipiss.com.pl; tamże P. Kurowski, Koszyki minimum socjalnego i minimum egzystencji – dotychczasowe podejście).

Sąd uwzględnił ponadto obserwowany w ostatnich miesiącach powszechny wzrost cen w niemalże wszystkich sferach życia codziennego. Stosownie do aktualnych ogólnodostępnych danych publikowanych przez Główny Urząd Statystyczny ceny towarów i usług konsumpcyjnych w stycznia 2024 r. (według wstępnych danych) w porównaniu z analogicznym miesiącem ubiegłego roku wzrosły o 3,9%, a w porównaniu do poprzedniego miesiąca wzrosły o 0,4 % (www.stat.gov.pl; tamże Obszary tematyczne / Ceny. Handel / Wskaźniki cen towarów i usług konsumpcyjnych w styczniu 2024 roku (dane wstępne)).

Wedle Sądu upadłościowego uzasadnionym jest przyjęcie, że w niniejszym stanie faktycznym mamy do czynienia ze szczególną sytuacją osobistą upadłego, która przemawia za skorzystaniem z odstępstwa od wyznaczania mu jakiegokolwiek planu spłaty, zwłaszcza że rata takiego planu była by niewspółmierna do wysokości wierzytelności upadłego. Zdaniem Sądu dochód upadłego jest obiektywnie niski. Umożliwia on upadłemu jedynie zabezpieczenie podstawowych wydatków związanych z kosztami bieżącego życia. Upadły aktualnie nie jest więc w stanie i w najbliższej przyszłości nie będzie w stanie poczynić nawet najdrobniejszych oszczędności mogących pozwolić na spłatę choćby części wierzytelności w ramach planu spłaty, a jego potrzeby zdrowotne będą tylko rosnąć (z powodu schorzeń), na co otrzymywana renta z pewnością będzie niejednokrotnie niewystarczająca. Jakiekolwiek dodatkowe obciążenie finansowe, nałożone w tym przypadku przez Sąd w formie planu spłaty wierzycieli, spowoduje dalsze pogorszenie się już bardzo trudnej sytuacji finansowej upadłego.

Mając zatem na uwadze względy humanitarne oraz jego aktualną sytuację osobistą, w szczególności zdrowotną oraz przyczynę niewypłacalności, bezprzedmiotowe i bezcelowe jest ustalanie planu spłaty wierzycieli. Plan spłaty nie powinien ponadto bazować na wsparciu udzielanym upadłemu przez osoby najbliższe, bowiem stanowiłoby ono niejako pośrednie obciążenie tych osób realizacją planu spłaty ustalonego dla upadłego.

Orzekając o umorzeniu niespłaconych zobowiązań upadłego, zastosowano ustawowe sformułowanie z ust. 2 art. 491 ²¹ Prawa upadłościowego odnoszące się do tych zobowiązań, które spod umorzenia są ustawowo wyłączone.

Z wyżej przedstawionych względów, na podstawie art. 491 ¹⁶ Prawa upadłościowego orzeczono jak w punkcie I sentencji.

Zgodnie z art. 491 ¹⁴ ust. 8 Prawa upadłościowego, wydanie postanowienia o umorzeniu zobowiązań upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli oznacza zakończenie postępowania.

O wynagrodzeniu syndyka orzeczono jak w punkcie II sentencji, na podstawie art. 491 ⁹ Prawa upadłościowego.

Zgodnie z art. 491 ⁹ ust. 1 Prawa upadłościowego w postępowaniu upadłościowym osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej Sąd ustala wynagrodzenie syndyka, biorąc pod uwagę wysokość funduszów masy upadłości, stopień zaspokojenia wierzycieli, nakład pracy, zakres czynności podejmowanych w postępowaniu, stopień ich trudności oraz czas trwania postępowania. Wynagrodzenie syndyka ustala się w wysokości od jednej czwartej przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w czwartym kwartale roku poprzedniego, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego do jego dwukrotności (ust. 2). W szczególnie uzasadnionych przypadkach sąd może ustalić wynagrodzenie syndyka w wysokości do czterokrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 2, jeżeli jest to uzasadnione zwiększonym nakładem pracy syndyka wynikającym w szczególności ze stopnia skomplikowania postępowania oraz liczby wierzycieli (ust. 3). W przedmiocie wynagrodzenia syndyka oraz zwrotu jego wydatków orzeka sąd upadłościowy w składzie jednego sędziego zawodowego (ust. 4). Wynagrodzenie syndyka obowiązanego do rozliczenia podatku od towarów i usług podwyższa się o kwotę podatku od towarów i usług, określoną zgodnie z obowiązującą stawką tego podatku (art. 491 ² ust. 1 Prawa upadłościowego w zw. z art. 167a Prawa upadłościowego).

Przeciętne miesięczne wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w czwartym kwartale 2023 r. wynosiło 7.767,61 zł (Obwieszczenie GUS z 22 stycznia 2024 r.).

Wynagrodzenie przyznane syndykowi przez Sąd w punkcie II. sentencji postanowienia w kwocie 6 150,00zł brutto, w tym podatek od towarów i usług mieści się w normach wskazanych w art. 491 ⁹ ust. 2 i 3 Prawa upadłościowego i uznać trzeba je za adekwatne do wykonanych czynności oraz czasu trwania postępowania. Przyznano wynagrodzenie w wysokości wnioskowanej przez syndyka. powiększonego o stawkę VAT. Przyznając wynagrodzenie syndykowi, Sąd miał ponadto na względzie skalę wynagrodzeń syndyków w innych postępowaniach toczących się w okręgu jego właściwości. Na tym tle wysokość oczekiwanego wynagrodzenia jest adekwatna do jakości i dynamiki pracy syndyka.

Pozytywnie należy ocenić efektywność zrealizowanych przez syndyka czynności likwidacyjnych. Masą objęto przede wszystkim aktywa nieruchome (ułamkowe udziały), we własności nieruchomości gruntowej niezabudowanej w granicach działki nr (...), o pow. (...) ha, położonej w P. W., dla której Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Krzyków, IV Wydział Ksiąg Wieczystych, prowadzi księgę wieczystą nr (...). Wartość oszacowania ww. składnika przyjęta w spisie inwentarza wynosiła 0 zł. Jego sprzedaż przeprowadzono umową z 12 października 2023 r. za cenę w wysokości 7.000 zł współwłaścicielowi tej nieruchomości - M. P.. Zgromadzone fundusze zabezpieczyły w pierwszej kolejności należyte pokrycie kosztów postępowania, a w tym wydatków związanych z zarządem i likwidacją masy. Wynagrodzenie syndyka zostanie pokryte z funduszów masy upadłości, o czym orzeczono w punkcie III sentencji,.